بیماری های شایع پس از کاشت ایمپلنت دندان

عفونت های اطراف ایمپلنت های دندانی از جمله بیماری های شایع پیرامون ایمپلنت های دندان هستند.

بیماری های شایع پس از کاشت ایمپلنت دندان

موکوزیت

موکوزیت اطراف ایمپلنت به التهاب و زخم برگشت پذیر در بافت های نرم اطراف ایمپلنت های دندان جوش خورده با استخوان، بدون از دست رفتن استخوان پیرامون آن اشاره می کند که واکنش بدن بیمار به پاتوژن های پریودنتال است. از جمله علائم عمومی این بیماری عبارتند از:

• خونریزی در پی بررسی قسمت های اطراف ایمپلنت
• قرمزی و تورم بافت نرم
• تحلیل استخوانی که ایمپلنت را در بر گرفته است.

بیماری های شایع پس از کاشت ایمپلنت دندان

پری ایمپلنتایتیس

پری ایمپلنتایتیس، روند التهابی مخربی است که بافت های نرم و سخت اطراف ایمپلنت های دندان را تحت تأثیر قرار می دهد. شرایط این بیماری وخیم تر از موکوزیت است و منجر به از دست رفتن استخوان می شود. از جمله علائم عمومی این بیماری عبارتند از:

• ایجاد نقص حفره- مانند در استخوان
• خونریزی و/ یا ترشح چرک در پی بررسی قسمت های اطراف ایمپلنت
• عمق 4 میلی متری منطقه اطراف ایمپلنت

بیماری های شایع پس از کاشت ایمپلنت دندان

تشخیص مطمئن پری ایمپلنتایتیس مستلزم آن است که تمام علائم و نشانه های بالا به طور همزمان وجود داشته باشند. یک ویژگی به تنهایی برای تشخیص کافی نیست. مانند ژینژیویت پیرامون دندان های طبیعی، علت بروز این بیماری ها نیز به تشکیل و تجمع بیوفیلم روی بافت نرم پیرامون ایمپلنت و ترکیب آن با واکنش حساس دن بیمار مربوط می شود. مطالعات انجام شده روی حیوانات و انسان ها مؤید این مطلب هستند که از نظر بافت شناسی و بالینی، موکوزیت اطراف ایمپلنت قابل مقایسه با ژینژیویت اطراف دندان های طبیعی است.

آیا با وجود بیماری لثه می توان تحت جراحی کاشت ایمپلنت قرار گرفت؟

به نظر می رسد خود بیماری لثه علت بروز پری ایمپلنتایتیس نیست، زیرا بسیاری از افرادی که بیماری لثه شدید داشته اند هیچ مشکلی با ایمپلنت های خود نداشته اند، در حالی که برخی افرادی که از قبل هیچ مشکل لثه ای نداشته اند با شکست کاشت ایمپلنت در نتیجه پری ایمپلنتایتیس مواجه شده اند.شاید در ابتدا، پری ایمپلنتایتیس و بیماری لثه اطراف دندان شباهت هایی با یکدیگر داشته باشند، مثلاً نخستین نشانه هر دوی آنها درد و خونریزی لثه ها است. درمان در این مرحله می تواند از تبدیل مشکل به پری ایمپلنتایتیس پیشگیری کند، زمانی که تحلیل پیش رونده تحلیل استخوان به تدریج به یک مشکل اساسی تبدیل می شود و در نهایت می تواند منجر به از دست رفتن شدید استخوانی شود که ایمپلنت را در بر گرفته است،

در نهایت ممکن است ایمپلنت یا ایمپلنت ها از دست بروند. ممکن است چندین سال طول بکشد تا پری ایمپلنتایتیس به آهستگی و به تدریج پیشرفت کند. اما با استفاده از مواد و تکنیک های نادرست و نامناسب، ممکن است این مشکل مدت کوتاهی پس از جراحی بروز پیدا کند. برای آنکه یکی از گزینه های مناسب برای دریافت ایمپلنت های دندان باشید، ابتدا باید بیماری لثه خود را درمان کنید. بیماری لثه پیشرفته می تواند منجر به تحلیل لثه و استخوان شود، در نتیجه شانس استفاده از ایمپلنت های دندان به شدت کاهش می یابد.

بیماری های شایع پس از کاشت ایمپلنت دندان

پیشگیری از بروز موکوزیت و پری ایمپلنتایتیس

در اکثر مواقع، با بهبود کیفیت سطح زندگی، رعایت بهداشت دهان و دندان ها پس از کاشت ایمپلنت و نیز با استفاده از ایمپلنت های با کیفیت می توان احتمال بروز این بیماری ها را کاهش داد و موفقیت کاشت ایمپلنت را افزایش داد. بهترین کار رعایت دقیق بهداشت به منظور افزایش میزان راحتی بیمار و کاهش سرعت روند پیشرفت شرایط بیماری است. این کارها عبارتند از تمیز کردن دقیق زیر لثه های روی ایمپلنت ها با استفاده از دستگاه آلتراسونیک و جت پولیش. برای قرار گرفتن تحت درمان ایمپلنت، بیمار باید تا پایان عمر خود در نگهداری از آنها و رعایت بهداشت دهان  خود متعهدانه برخورد کند، بعلاوه، باید به احتمال شکست ایمپلنت در کوتاه مدت یا مشکلات آن در دراز مدت نیز فکر کند و با مراقبت های روزانه و مراجعات منظم به دندانپزشک تمام تلاش خود را برای حفظ ایمپلنت بکند.

بیماری های شایع پس از کاشت ایمپلنت دندان

هر چند رعایت بهداشت در پیشگیری از بروز بیماری های اطراف ایمپلنت نقش اساسی دارد اما، متخصصان دهان و دندان باید بدانند موکوزیت اطراف ایمپلنت و پری ایمپلنتایتیس می توانند ناشی از عدم توجه به عوامل خطر، طرح درمان نادرست، نامناسب بودن شرایط جراحی یا مراقبت های نادرست باشند. به همین دلیل، جراح کاشت ایمپلنت نیز در جهت پیشگیری از بروز این بیماری ها نهایت دقت خود را به کار خواهد بست.

بیماری های شایع پس از کاشت ایمپلنت دندان

درمان پری ایمپلنتایتیس و موکوزیت

موکوزیت اطراف ایمپلنت، در صورتی که خیلی زود تشخیص داده شود، ممکن است با استفاده از درمان های غیر جراحی با موفقیت درمان شود، اما پری ایمپلنتایتیس معمولاً مستلزم درمان جراحی، با یا بدون برش استخوان و ایمپلنتو پلاستی، یا درمان های غیر جراحی، با یا بدون استفاده از آنتی بیوتیک موضعی است. درمان پری ایمپلنتایتیس می تواند فوق العاده چالش برانگیز باشد. شاید مهم ترین مرحله در تمام روش های درمان، پاکسازی و ضد عفونی کردن سطح ایمپلنت و منطقه اطراف آن است. برای این منظور، می توان از لیزر با طول موج های مختلف بهره برد. برای جایگزینی بافت های استخوان تحلیل رفته و نیز لثه های نازک شده پیرامون آن می توان از جراحی پیوند استفاده کرد. این درمان می تواند از شدت وضعیت نگران کننده اطراف ایمپلنت بکاهد و اجازه دهد روکش ایمپلنت یا بریج در جای خود باقی بمانند.

در صورتی که این شرایط تداوم داشته باشند یا تحلیل استخوان به مراحل پیشرفته خود برسد، چاره ای جز برداشتن و تعویض ایمپلنت باقی نمی ماند، که البته به معنای از دست رفتن دندان مصنوعی روی ایمپلنت نیز می باشد. در این شرایط، این مشکل می تواند با از دست رفتن حجم قابل توجهی از استخوان همراه باشد، هر چند دندانپزشک عموماً قادر خواهد بود راه حلی بیابد که می تواند شامل جراحی پیوند، ایمپلنت های سفارشی خاص از قبیل ایمپلنت های زیگوماتیک یا ایمپلنت هایی باشد که مخصوصاً به صورت کوتاه ساخته شده اند.