کاشت ایمپلنت

کاشت دندانی به صورتی که امروزه می شناسیم, در سال 1952 توسط یک ارتوپد سوئدی بنام Per-Ingvar Brånemark اختراع شد.

امروزه استانداردهای مراقبتی برای جایگزینی دندان های از دست رفته در نظرگرفته می شود.

ایمپلنت دندان ثابت جراحی است که در استخوان فک قرار داده می شود و به استخوان فک اجازه می دهد طی چند ماه با آن ترکیب شود. ایمپلنت به عنوان جایگزینی برای ریشه ی از دست رفته عمل می کند و دندان جایگزین را نگه می دارد. داشتن یک ایمپلنت متصل به استخوان فک نزدیک ترین چیز به دندان طبیعی است زیرا بدون تاثیر دندان های مجاور به خوبی روی خودش می ایستد.

فرآیند همجوشی بین ایمپلنت و استخوان فک را Osseo integration می گویند. اکثر ایمپلنت های دندانی از تیتانیوم ساخته شده است که به آنها اجازه می دهد بدون آنکه به عنوان یک جسم خارجی در بدن شناخته شود, با استخوان ادغام شود.

کاشت ایمپلنت

با گذشت زمان و پیشرفت علم و تکنولوژِی نتایج قرار دادن ایمپلنت دندانی تا حد زیادی بهبود یافته و امروزه موفقیت آن نزدیک به %98 می باشد.

زمانی که از جایگزینی دندانها صحبت می کنیم, 3 گزینه وجود دارد:

• دندان های مصنوعی کامل یا بخشی از آن که قابل جابجایی می باشند
• پل ثابت دندان(سمان)
• ایمپلنت دندانی

که انتخاب اینکه کدام گزینه مناسب فرد است به عوامل بسیاری بستگی دارد.

به طور خاص برای ایمپلنت دندانی این فاکتورها عبارتند از:

• یک یا چند دندان از دست رفته باشد
• استخوان فک به رشد کامل رسیده باشد
• وجود فضای کافی برای حفظ ایمپلنت در استخوان
• وجود بافت دهانی سالم
• ترجیح بیمار

مزایای بسیاری برای ایمپلنت نسبت به سایر گزینه ها برای جایگزینی دندان ها وجود دارد که از جمله آنها عدم تاثیر و تغییر روی دندانهای مجاور و ثبات آن می باشد, به علاوه فرد احساس می کند این دندان ها با دندان های طبیعی اش تفاوتی ندارد.

کاشت ایمپلنت

همانند سایر جراحی ها, ایمپلنآت دندانی هم ریسک و خطرات بهداشتی می تواند داشته باشد که البته این مشکلات نادر هستند و در صورت بروز به آسانی قابل درمان می باشند که عبارتند از:

• عفونت در محل ایمپلنت
• زخم و یا آسیب به ساختارهای مجاور مثل سایر دندانها یا رگ های خونی
• آسیب عصبی که ممکن است منجر به درد,بی حس یا سوزش در دندانهای طبیعی,لثه ها,لب ها و چانه شود
• مشکلات سینوسی که علت آن این است که زمانی که ایمپلنت دندانی در فک بالا قرار گیرد, به یکی از حفره های سینوسی باز می شود

از آنجایی که ایمپلنت های دندانی نیاز به یک یا چند عمل جراحی دارد, شما باید یک ارزیابی کامل جهت آمادگی برای انجام آن را داشته باشید یعنی:

• امتحان جامع دندانپزشکی: این مرحله به معنی عکسبرداری با اشعه ی X و تهیه ی مدل از دهان و دندان پیش از شروع جراحی می باشد.
• طرح درمان: متناسب با وضعیت بیمار یعنی چه تعداد دندان نیاز به جایگزینی دارد و وضعیت استخوان فک چگونه است, این مرحله زمان می برد. در طی این مرحله ممکن است نیاز به انواع متخصصان دندانی ازجمله متخصص دهان و فک و صورت(oral and maxillofacial surgeon) و پریودنتیست دیده شود.

پیش از شروع جراحی به پزشک خود درباره وضعیت پزشکی خود و هرگونه دارویی که مصرف می کنید اطلاعات دهید. اگر شرایط قلبی خاص یا ایمپلنت های ارتوپدی دارید, پزشک شما می تواند با تجویز آنتی بیوتیک پیش از عمل جراحی, از ایجاد عفونت جلوگیری کند.

برای کنترل درد گزینه های بیهوشی طی عمل جراحی شامل بی حسی موضعی, آرام بخش ها و بیهوشی عمومی می باشد. با دندانپزشک خود در مورد اینکه کدام گزینه بهتر است مشورت کنید.

ایمپلنت دندانی یک جراحی سرپایی است که در مراحل زیر انجام می شود:

• دندان آسیب دیده ی شما حذف می شود.
• استخوان فک شما برای جراحی آماده می شود فرآیندی که ممکن است به پیوند استخوان منجر شود.
• پس از بهبود استخوان فک, جراح ایمپلنت دندانی فلزی را در استخوان فک شما قرار می دهد
• شما در این مرحله به یک دوره ی بهبودی که ممکن است چند ماه طول بکشد می روید
• جراح شما, اباتمنت(abutment)- یک فرمت از فلز پست ایمپلنت- را به دنبال تاج مصنوعی جدید شما قرار می دهد

کاشت ایمپلنت

کل زمان ممکن است از 3 تا 9 ماه یا حتی بیشتر طول بکشد که بیشتر این زمان به بهبودی و رشد استخوان جدید شما در استخوان فک می باشد.

نتایج:

بیشتر ایمپلنت های دندانی موفق هستند اما گاهی اوقات با این حال, استخوان نمی تواند با ایمپلنت فلزی بطور کامل ترکیب شود برای مثال سیگار می تواند منجربه شکست ایمپلنت و ایجاد عوارض شود پس باید از انجام عادات مضر خود اجتناب کنیم.