انواع ایمپلنت

انواع مختلف ایمپلنت های دندان در دسترس هستند که معمولاً از جنس تیتانیوم هستند و مستقیماً در داخل استخوان فک قرار می گیرند. علیرغم این واقعیت، دندانپزشک معمولاً شرایط هر بیمار را به صورت مجزا می سنجد تا نوع درست آن را انتخاب کند تا با شرایط سلامت بیمار مطابقت داشته باشد.

انواع مراحل کاشت ایمپلنت دندان

ایمپلنت های دندان به صورت مستقیم داخل استخوان فک قرار می گیرند و با بافت استخوان طبیعی جوش می خورند و به این ترتیب یک پایه محکم و ثابت برای دندان جایگزین تشکیل می دهند.

انواع ایمپلنت

ایمپلنت های یک روزه یا یک مرحله ای

ایمپلنت های یک روزه که تحت عنوان ایمپلنت های فوری نیز شناخته می شوند به دندانپزشک اجازه می دهند تنها در یک جلسه، پس از کاشت ایمپلنت روی آن یک روکش موقت قرار دهد. طی یک دوره سه تا شش ماهه، ایمپلنت با استخوان طبیعی جوش خواهد خورد و روکش موقت با یک روکش دائم سفارشی تعویض خواهد شد. این فرایند درمان برای بیمارانی مناسب است که به میزان کافی استخوان طبیعی دارند تا به طور موفق ایمپلنتی را حمایت کند که می تواند فشار مستقیم روکش دندان را تحمل کند.

انواع ایمپلنت

ایمپلنت های دو مرحله ای

در اکثر موارد ایمپلنت دندان طی دو مرحله کاشته می شود، به این ترتیب که ابتدا ایمپلنت درون استخوان فک قرار می گیرد و بافت لثه روی آن بخیه زده می شود و در واقع این بافت آن را پوشش می دهد و ایمپلنت در جای خود باقی می ماند تا با استخوان جوش بخورد. در مرحله دوم، پوشش ایمپلنت از روی آن برداشته می شود و یک قطعه کوچک به نام “هیلینگ اباتمنت” به ایمپلنت متصل می شود که آن را به بالای لثه ها، داخل دهان متصل می کند. بافت لثه پیرامون آن بهبود پیدا می کند. پس از یک دوره 4- 6 هفته ای، روکش به عنوان جایگزین دندان ساخته می شود. در سیستم تک مرحله ای، ایمپلنت طی جراحی بدون پوشش باقی می ماند و اندکی برجسته تر از بافت لثه باقی می ماند. سیستم های دو مرحله ای در ابتدا بسیار حمایت کننده هستند، با این حال، هر سیستم جایگاه، مزایا و نکات خاص خود را دارد.

انواع ایمپلنت

در حال حاضر بیش از 40 نوع متفاوت ایمپلنت وجود دارد که در اندازه ها و ارتفاع های مختلفی هستند، و ایمپلنت های استاندارد و ایمپلنت های باریک یا مینی و میکرو ایمپلنت ها را شامل می شوند.

انواع ایمپلنت

مینی ایمپلنت ها

مینی ایمپلنت ها که گاهی اوقات با عنوان ایمپلنت های باریک یا ایمپلنت های با قطر کم نیز نامیده می شوند، اندازه آنها کوچکتر از ایمپلنت های استاندارد است و فرایند قرار گرفتن آنها داخل دهان نسبت به فرایند کاشت ایمپلنت های استاندارد کمتر تهاجمی است. اندازه قطر این ایمپلنت ها کمتر از سه میلی متر است، در حالی که قطر ایمپلنت های استاندارد عموماً 25/3- 5 میلی متر است. مینی ایمپلنت ها بیشتر برای بیمارانی توصیه می شوند که بافت استخوان سالم کافی برای کاشت ایمپلنت های سنتی وجود نداشته باشد.

انواع ایمپلنت

میکرو ایمپلنت ها

مینی ایمپلنت ها شبیه ایمپلنت های سنتی هستند اما معمولاً کوچکتر هستند و قطر آنها کمتر است، در حالی که میکرو ایمپلنت ها شکل تغییر یافته ایمپلنت های سنتی هستند، کوچک تر، باریک تر، و بیشتر ظاهری شبیه پیچ دارند. این نوع ایمپلنت ها بیشتر به طور موقت استفاده می شوند و به گونه ای طراحی می شوند که بتوان به راحتی آنها را از دهان خارج نمود. این نوع ایمپلنت ها، و نیز ایمپلنت های سنتی و مینی ایمپلنت ها را می توان برای کمک به روند درمان ارتودنسی به عنوان لنگر یا تکیه گاه استفاده کرد. در این صورت بیشترین فشار درمان ارتودنسی به این ایمپلنت وارد می شود.

انواع ایمپلنت

انواع ترمیم های دندانی روی ایمپلنت ها

انواع ایمپلنت

ایمپلنت های جایگزین تک دندان

همانطور که از نام آن پیداست، یک ایمپلنت تنها یک روکش دندان را حمایت می کند.

انواع ایمپلنت

ایمپلنت های جایگزین چند دندان

در صورت از دست رفتن چند دندان، با کاشت چند ایمپلنت داخل استخوان فک می توان یک بریج با حداقل سه واحد دندان روی آن قرار داد یا تعداد بیشتری ایمپلنت که تعداد بیشتری دندان مصنوعی را حمایت می کنند.

انواع ایمپلنت

اوردنچر روی ایمپلنت یا All-on-4

تکنیک All-on-4 در صورتی استفاده می شود که همه دندان های قوس دندانی آسیب دیده یا به صورت یکجا از دست رفته باشند و نیاز به جایگزین داشته باشند. این کار با ترکیبی از ایمپلنت ها و پروتزهای دندانی انجام می شود. چهار ایمپلنت به عنوان لنگر یا تکیه گاه، پروتز مصنوعی را به طور محکم نگه می دارند. این ایمپلنت ها در داخل دهان، هر جای استخوان فک که ممکن باشد قرار می گیرند و هم ثبات دنچر یا پروتز مصنوعی را تضمین می کنند، و هم استخوان زیر آن را حفظ می کنند و از تحلیل آن پیشگیری می کنند، در حالی که دست دندان های کامل تنها به صورت مستقیم روی لثه ها قرار می گیرند، و از آنجا که فرایند استخوان سازی مجدداً تحریک نمی شود، استخوان فک به شدت تحلیل می رود.

در تکنیک All-on-4 یک پروتز مصنوعی موقت شامل یک دست دندان کامل در یک روز روی ایمپلنت ها قرار می گیرد و تا زمانی که لثه ها بهبود پیدا می کنند و ایمپلنت ها با استخوان طبیعی جوش می خورند در جای خود باقی می مانند. طی این دوره، رژیم غذایی بیمار باید شامل غذاهای نرم باشد تا به پروتز مصنوعی آسیب وارد نشود. پس از یک دوره سه تا شش ماهه، پروتز نهایی که به صورت سفارشی ساخته شده است، جایگزین پروتز موقت می شود و بیمار می تواند به تدریج که به دست دندان جدید خود عادت می کند رژیم غذایی عادی خود را از سر بگیرد. برای انجام تکنیک All-on-4 نیاز است بیمار چند مرتبه به دندانپزشک مراجعه کند و علاوه بر این به یک دوره شش ماهه بهبود نیاز دارد تا لبخند جدید ماندگار و ثابت شود.

انواع ایمپلنت

ترکیب بریج های ثابت و متحرک

به طور کلی، در این تکنیک ایمپلنت ها برای حمایت از بریج ثابتی کاشته می شوند که یک بخش متحرک نیز به آن متصل می شود. دندانپزشک، ایمپلنت و نیز تکنیکی را برای بیمار انتخاب خواهد کرد که کاملاً با شرایط بیمار مطابقت داشته باشد.