اینله، آنله و روکش دندان؛ کدامیک بهتر است؟

دندان شما شکسته یا پوسیده شده است. شما از این موضوع اطلاع دارید زیرا می توانید با زبانتان آن را احساس کنید. روی سطح آن زبر است و حتی می تواند نسبت به لمس حساس باشد. اکنون زمان آن رسیده است که به دندانپزشک مراجعه کنید، اما شاید فکر می کنید درمان چیزی فراتر از پر کردن ساده دندان لازم دارد.

آیا می دانستید که گزینه های بیشتری پیش روی شماست و تنها گزینه ممکن روکش دندان یا پر کردن کامل آن نیست؟ اما این گزینه ها کدامند؟

اینله، آنله، و روکش دندان

اینله و آنله

اینله ها و آنله ها بواسطه طراحی آنها، اغلب تحت عنوان “پر شدگی هایی که در لابراتوار ساخته می شوند” یا “روکش های سه- چهارمی” نیز شناخته می شوند. ماهیتاً، آنها مانند روکش های دندانی پارسیل (نصفه) به نظر می رسند که بخشی از دندان طبیعی را دست نخورده باقی می گذارند… بنابراین به سه- چهارم بودن آنها اشاره می شود.

برای توضیح اینکه چرا ممکن است اینله یا آنله نیاز باشد، مهم است متوجه شویم چرا پر کردن دندان نیاز نیست. هدف از پر کردن دندان بازسازی یا پر کردن بخش کوچکتری از دندان پوسیده است. در صورتی که قسمت شکسته یا ساییده شده دندان خیلی بزرگ باشد، بواسطه طراحی ساختاری، به مرور زمان به راحتی شکسته یا کنده نمی شود. در صورتی که هنوز مقدار قابل توجهی از ساختار دندان سالم باقی مانده است، و روکش تا حدودی تهاجمی محسوب شود، ترمیم سه – چهارمی مناسب تر است بنابراین بهتر است به فکر استفاده از اینله یا آنله باشید.

اینله و آنله چه تفاوتی دارند؟

اینله ها داخل دندان قرار می گیرند، زمانی که قسمت بزرگی از دندان تخلیه شده باشد. در حالی که آنله روی قسمت هایی مانند “کپ”های دندان (قسمت های برجسته دندان) قرار می گیرند، تا ساختار دندان را بازسازی کند در حالی که هر گونه آسیبی را نیز ترمیم و اصلاح می نماید. درست مانند روکش ها، هم اینله ها و هم آنله ها می توانند از پرسلاین، زیرکونیا، طلا، و غیره ساخته شوند.

بزرگترین مزیت استفاده از اینله یا آنله در مقایسه با روکش های دندانی این است که آنها می توانند مقدار بیشتری از ساختار دندان طبیعی را حفظ کنند. روکش های سه- چهارمی فرایندهای کمتر تهاجمی هستند، که اجازه می دهند مینای سالم باقی مانده دندان شما تکمیل شود.

اینله، آنله، و روکش دندان

روکش های دندانی

در صورتی که شکستگی یا پوسیدگی، قسمت بزرگی از دندان شما را تحت تأثیر قرار داده باشد، اگر از روکش های سه- چهارمی روی آن قرار دهید، هنوز آنقدر مینای دندان سالم به اندازه کافی باقی نمانده است تا در برابر فشار جویدن و گاز زدن دوام بیاورد. شاید ابتدا همه چیز خوب باشد، اما پس از مدتی، دندان به طور کامل دو نیم خواهد شد.

برای موقعیت های این چنینی، بهتر است انسجام قسمت باقی مانده دندان را با قرار دادن یک روکش کامل روی آن حفظ نمود. این کلاهک کل سطح دندان را پوشش می دهد که در بالای خط لثه قابل مشاهده است. به این ترتیب، آنها می توانند فشار جویدن و گاز زدن که به دندان وارد می شود را روی کل سطح آن توزیع نماید، نیاز نیست نگران قسمت های کوچک مینای دندان باشید که در برابر استفاده بیش از حد از پای در می آیند.

علاوه بر این، اگر به علت از دست رفتن دندان روی آن درمان ریشه (عصب کشی) انجام شده است، روکش های دندانی توصیه می شوند. دندان هایی که درمان اندودانتیک روی آنها انجام شده است، شکننده تر هستند زیرا هیچ منبع تغذیه (خونرسانی) فعالی ندارند. روکش های درمان های ریشه در کنار یکدیگر قرار می گیرند، زیرا کلاهک کمک می کند از سرمایه گذاری که روی حفظ دندان کرده اید محافظت نمایید. در اکثر موارد این چنینی اینله یا آنله گزینه های مناسبی محسوب نمی شوند، زیرا مینای بدون پوشش باقی مانده دندان می تواند خشک شود و شروع به لب پر شدن کند، و آسیب بیشتری به دندان وارد شود.

اینله، آنله، و روکش دندان

جلسات درمانی مشابه

جلسات درمان با اینله، آنله یا روکش دندان به چه شکل خواهند بود؟ بین همه این درمان ها یک نقطه مشترک وجود دارد: هر سه روند درمان به طور کلی دو بار مراجعه به دندانپزشک، با فاصله زمانی یک یا دو هفته ای نیاز دارند.

پس از معاینه اولیه، تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته می شوند، و زمان مراجعه برای مرحله اول درمان مشخص می شود. تکمیل این جلسه حدود یک ساعت زمان نیاز دارد. دندان بی حس می شود و تغییرات لازم در آن ایجاد می شود و قسمت های آسیب دیده یا پوسیده دندان تراشیده می شوند. وقتی دندان کاملاً آماده شد، قالب گرفته خواهد شد، تا ترمیم آن کاملاً با دندان تناسب داشته باشد. قالب به لابراتوار ارسال می شود، جایی که ترمیم نهایی به صورت دستی و سفارشی ساخته می شود.

تا زمانی که ترمیم آماده و ارسال شود، روکش موقت روی دندان قرار خواهد گرفت یا دندان به طور موقت پر خواهد شد تا از وارد شدن آسیب های ناخواسته یا حساسیت دندان پیشگیری شود. دو هفته بعد، ترمیم نهایی آماده خواهد بود.

جلسه دوم کوتاه تر از جلسه نخست خواهد بود و طی آن ترمیم موقت برداشته می شود و اینله، آنله، یا روکش دندان روی آن امتحان می شوند و سپس روی دندان چسبانده یا باند می شود. پس از آن، باز هم تناسب ترمیم بررسی خواهد شد و تنظیمات لازم انجام خواهد شد.

هزینه کدامیک بیشتر است؟ اینله، آنله، یا روکش دندان؟

آیا اینله و آنله ارزانتر از روکش های دندانی هستند؟ تنها اندکی. بزرگترین مزیت اینله/ آنله در مقایسه با روکش های دندانی این است که با انتخاب آنها می توان مقدار بیشتری از ساختار دندان طبیعی را حفظ نمود، با این حال، هر دو روش درمان برای آماده سازی، و نیز کارهای لابراتواری، نیاز به گام های مشابهی دارند. موادی که برای ساخت اینله و آنله استفاده می شوند نسبت به روکش های دندانی حجم کمتری دارند، اما زمانی که آماده سازی آنها نیاز دارد و نیز هزینه های لابراتوار تفاوت چندانی ندارند.