در این نوشته می خوانید:
بسیاری از افراد در طول مراجعه به دندانپزشک و قرار گرفتن تحت اقدامات دندانپزشکی اضطراب و نگرانی دارند. گاهی اوقات، این می تواند باعث شود فرد پیگیر مراقبت های دندانپزشکی مناسب خود نباشد. در حال حاضر بیماران برای این ترس خود تسکینی یافته اند، که آن هم از طریق گزینه های متعدد برای بی حسی و درمان راحت دندانپزشکی است.
بی حس کننده های دندانپزشکی اجازه می دهند افراد حسی از راحتی را در مورد فرایندهای پیچیده یا طولانی بدست بیاورند، و می توانند برخی از بیماران را قادر سازند تحت فرایندهای انتخابی دندانپزشکی قرار بگیرند که قبلاً از آنها هراس داشته اند. روش های متعددی هستند که به کنترل درد کمک می کنند، ناراحتی را کاهش می دهند و به آرام شدن فرد منتهی می شوند. بسته به نوع بی حس کننده ای که استفاده می شود، ناراحتی در طول فرایند دندانپزشکی می تواند به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کند یا به طور کامل از بین برود.
بی حس کننده های دندانپزشکی می توانند از طریق روش های مختلفی اعمال و استفاده شوند.
دارو به داخل دهان تزریق می شود تا منطقه ای که قرار است تحت درمان قرار بگیرد بی حس شود و اعصابی که احساس درد را به مغز منتقل می کنند مسدود شوند. این نوع بی حس کننده ها عموماً در طول پر کردن دندان، درمان بیماری لثه، یا آماده سازی دندان برای قرار گیری روکش روی آن استفاده می شوند.
دندانپزشک بی حس کننده موضعی را به منطقه خاصی تزریق خواهد کرد که قرار است تحت درمان قرار بگیرد. احتمالاً همین سوزن نیز موجب بروز نگرانی برای برخی از افراد شود. اما به خاطر داشته باشید که دندانپزشک قبل از آن با استفاده از پنبه مقداری ژل بی حس کننده روی موضع خواهد زد سپس تزریق را انجام خواهد داد.
این روش اغلب از طریق استنشاق اکسید نیتروز، که تحت عنوان گاز خنده نیز شناخته می شود، اعمال می شود. علاوه بر این می تواند از طریق خوراکی و به شکل قرص هایی استفاده شود که قبل از فرایند دندانپزشکی به بیمار داده می شوند.این شکل از بی حس کننده ها اغلب با بی حس کننده های موضعی ترکیب می شوند تا به کاهش اضطراب و تسکین درد کمک کنند.
این روش قوی ترین شکل بی حسی موجود برای فرایندهای دندانپزشکی است و عبارت است از تزریق دارو از طریق رگ که باعث می شود هشیاری بیمار به طور موقت از دست برود. بیهوشی عمومی معمولاً تنها در طول فرایندهای جراحی عمومی استفاده می شود.
بی حسی دندانپزشکی راهکاری رایج و بی خطر است، اما قبل از تزریق آن، دندانپزشک باید از سوابق پزشکی بیمار به طور کامل اطلاع داشته باشد تا از هر گونه عوارض جانبی ممکن پرهیز شود. عوارض جانبی نادر هستند و بسته به نوع بی حس کننده ای که استفاده می شود، متفاوت خواهند بود. عوارض جانبی ممکن عبارتند از:
خطرات جدی تر بیهوشی عمومی کاملاً نادر هستند و بیشتر احتمال دارد در بیمارانی اتفاق بیفتند که شرایط پزشکی جدی دارند، افرادی که فوق العاده حساس هستند، یا افرادی که سابقه سوء مصرف الکل داشته اند.
در همه بیماران ضرورت دارد قبل از ترک مطب، صبر کنند تا تأثیرات داروی بی حسی آنها از بین برود. مخصوصاً در مواردی که بیهوشی عمومی استفاده شده است، به بیماران توصیه می شود از رانندگی خودداری نمایند و برای بازگشت به منزل همراه داشته باشند. دندانپزشک بر اساس نوع و میزان جدی بودن فرایندی که قرار است انجام شود، و نیز شرایط پزشکی و تمایلات شخصی بیمار، مشخص خواهد نمود کدام نوع بی حس کننده برای شما مناسب تر است.
برخی افراد از قرار گرفتن تحت درمان های دندانپزشکی یا حتی مراجعه به دندانپزشک مضطرب و نگران می شوند، که تحت عنوان ترس از دندانپزشکی یا فوبیای دندانپزشکی نیز شناخته می شود. این ترس باعث می شود آنها تمایلی به پیگیری مراقبت های دندانی خود نداشته باشند، و ممکن است سلامت دندانی آنها با مشکل مواجه شود. فوبیای دندانپزشکی می تواند با آرام بخش های دندانپزشکی برطرف شود.
آرام بخش های دندانپزشکی استفاده از داروهایی را شامل می شوند که تجربه ای آرام و به دور از اضطراب و نگرانی را برای افرادی که تحت درمان های دندانپزشکی قرار می گیرند فراهم می آورند. گرچه گاهی اوقات “دندانپزشکی در خواب” نامیده می شود، اما برخی بیماران بیدار باقی می مانند اما احساس خواب آلودگی دارند. چندین روش مختلف برای دستیابی به میزان مختلف آرام بخش ها وجود دارد. اینکه از کدام روش استفاده شود به نوع فرایند و تمایل بیمار بستگی دارد.
گرچه آرام بخش ها حالتی آرام بوجود می آورند، اما تأثیر آنها مانند بی حس کننده هایی نیست که برای اکثر فرایندهای دندانپزشکی استفاده می شوند. بیمار هنوز هم به تزریق بی حس کننده موضعی نیاز خواهد داشت تا درد ناشی از انجام فرایند از بین برود. آرام بخش ها به سادگی به تخفیف اضطراب و نگرانی که اغلب با مراجعه به دندانپزشک ها همراه است کمک می کند. معمولاً قبل از تزریق بی حس کننده ها به بیمار آرام بخش داده می شود تا اضطراب او از تزریق کاهی پیدا کند.
آرام بخش ها اجازه می دهند افراد احساس راحتی از قرار گرفتن تحت فرایندهای طولانی مدت و پیچیده داشته باشند. بیماران وقتی تحت تأثیر آرام بخش ها هستند، برای آنها می تواند به نظر برسد که فرایندهای طولانی تنها چند دقیقه طول کشیده اند. مزیت دیگر آرام بخش های دندانپزشکی این است که درمان های گسترده می توانند تنها در یک یا دو جلسه انجام شوند. آرام بخش ها در دندانپزشکی می توانند برای افرادی مفید باشند که:
بسته به سلامت عمومی بیمار و سطح آرامش مورد نیاز برای بیمار، آرام بخش ها می توانند با استفاده از روش های مختلفی اعمال شوند. در اکثر بیماران از اکسید نیتروز استفاده می شود، که با عنوان گاز خنده نیز شناخته می شود، تا به احساس آرامش برسند. یک ماسک روی بینی قرار می گیرد، و بیمار گاز را استنشاق می کند. احساس آرامش ظرف چند ثانیه تا چند دقیقه پس از استنشاق آغاز می شود. بی حسی در گونه ها و لثه ها نیز به سرعت آغاز می شود. روش های دیگر اعمال آرام بخش ها از طریق خوراکی یا تزریق از راه رگ است.
بسته به سطح اضطراب بیمار، درجات مختلفی از آرام بخش های دندانپزشکی ممکن است لازم باشند. این ردجات عبارتند از:
در اکثر بیماران از آرام بخش هایی استفاده می شود که با وجود آنها هشیاری بیمار باقی می ماند، که اجازه می دهدبیمار احساس آرامش داشته باشد اما بیدار و هشیار باقی می ماند و قادر است به دستورات پاسخ دهد. با این نوع آرام بخش ها بیمار قادر نخواهد بود اکثر فرایند را به خاطر بیاورد.
بیمارانی که سطح اضطراب و افسردگی آنها بالاتر است، ممکن است با آرام بخش های عمیق احساس راحتی بیشتری داشته باشند که وضعیتی بین هشیاری و غیر هشیاری بوجود می آرود. در این وضعیت، بمیار نمی تواند به دستورات واکنش نشان دهد و ممکن است برای تنفس نیاز به کمک داشته باشد.
قرار دادن بیمار در وضعیت غیر هشیار گاهگاهی لازم است. با این حال، برای انجام این کار بیهوشی عمومی لازم است، که خطرات اضافی با خود به همراه دارد. معمولاً تنها جراحی های دهانی به این سطح آرام بخش ها نیاز دارند.
گرچه خطر استفاده از آرام بخش ها پایین است، اما عوارض جانبی خفیف می توانند اتفاق بیفتند. برخی بیماران ممکن است مشکلات زیر را تجربه کنند:
آرام بخش هایی که از طریق رگ وارد بدن می شوند برای بیمارانی که ترس از قرار گرفتن در فضای بسته دارند، افرادی که مجرای بینی آنها مسدود است، چاق هستند، یا آپنه خواب انسدادی دارند توصیه نمی شود. بواسطه عوارض جانبی احتمالی که آرام بخش ها دارند، پس از تکمیل فرایند، ممکن است لازم باشد کسی بیماران را تا منزل همراهی نماید.
مهم است که قبل از قرار گرفتن تحت فرایندهای دندانپزشکی، در مورد خطرات آرام بخش ها در دندانپزشکی با دندانپزشک خود صحبت کنید.
جراحان دهان و دندان عموماً نوع بی حس کننده ای که شما نیاز خواهید داشت را بر اساس ماهیت فرایندی که قرار است برای شما نجام شود، و نیز سطح اضطراب و نگرانی که شما دارید مورد بررسی قرار خواهد داد. اگر اضطراب و نگرانی که قبل و در طول فرایند دندانپزشکی خود تجربه می کنید متوسط تا وخیم است، ممکن است برای شما ابتدا آرام بخش تجویز شود تا در کنار بی حس کننده های موضعی از آن استفاده کنید. با این حال، اگر فرایند شما تهاجمی تر است، از جمله کشیدن دندان عقل نهفته، ممکن است برای شما از بیهوشی عمومی استفاده شود.
بی حس کننده های موضعی باعث خواهند شد دهان، دندان ها، و لثه ها به مدت چند ساعت بی حس شوند. ممکن است شما گرما، سرما، یا فشار را تجربه کنید، اما هیچ دردی احساس نخواهید کرد. آرام بخش هایی مانند اکسید نیتروز باعث خواهند شد شما احساس مستی، آرامش، یا حتی سر خوشی کنید، اما این احساسات تقریباً بلافاصله پس از پایان فرایند، پس از آنکه جراح برای شما تنها از اکسیژن خالص استفاده می کند از بین خواهد رفت. اگر تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته باشید، هیچ چیز در مورد فرایند به یاد نخواهید آورد و در طول هیچ کدام از فرایندها هشیار نخواهید بود.
اگر قرار است تحت بیهوشی عمومی قرار بگیرید، نیاز خواهد بود از شب قبل از انجام فرایند از خوردن و نوشیدن هر چیزی خودداری نمایید. علاوه بر این، ممکن است نیاز داشته باشید چند فرم حاوی تعدادی پرسش پر کنید و برخی معاینات روی شما انجام شود تا اطمینان حاصل شود به اندازه کافی برای قرار گرفتن تحت بیهوشی عمومی سالم هستید. بعد از بیهوشی عمومی پس از آنکه از خواب بیدار می شوید، به شما اجازه داده نمی شود خودتان تا منزل رانندگی کنید، بنابراین حتماً برای بازگشت به منزل با یک نفر همراه هماهنگی های لازم را انجام دهید.