ارتودنسی و درمان های آن

ارتودنسی یکی از شاخه های دندانپزشکی است که دندان ها و فک هایی که در موقعیت درستی قرار ندارند را اصلاح می کند. تمیز کردن دندان های کج و دندان هایی که به درستی روی یکدیگر قرار نمی گیرند دشوارتر است، و بیشتر در معرض خطر از دست رفتن به دلیل پوسیدگی و بیماری پریودنتال قرار دارند، و باعث بروز فشار زیاد روی عضلات جونده می شوند که می تواند منجر به بروز سر درد، سندروم TMJ، و درد در ناحیه گردن، شانه ها، و پشت شود. دندان هایی که کج هستند یا در جای درستی قرار ندارند نیز می توانند از زیبایی لبخند فرد بکاهند.

مزایای درمان ارتودنسی عبارتند از دهان سالم تر، ظاهر جذاب تر، و دندان هایی که دوام آنها برای طول عمر بیشتر خواهد بود.

متخصص این زمینه ارتودنتیست نامیده می شود. ارتودنتیست دو یا چند سال بیشتر از دانشکده دندانپزشکی تحصیل می کند.

چگونه بدانیم نیاز به درمان ارتودنسی داریم؟

تنها دندانپزشک یا ارتودنتیست شما می توانند مشخص نمایند که آیا شما می توانید از مزایای ارتودنسی بهره مند شوید یا خیر. بر اساس ابزارهای تشخیصی که شامل سوابق کامل وضعیت پزشکی و دندانپزشکی بیمار، معاینه بالینی، الگوی گچی از دندان های بیمار، و تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس و عکس های چهره، ارتودنتیست یا دندانپزشک می توانند تصمیم بگیرند که آیا مراقبت های ارتودنتیک توصیه می شوند یا خیر، و طرح درمانی برای شما تهیه کنند که برای شما مناسب است.

در صورت داشتن هر یک از شرایط زیر، ممکن است شما گزینه خوبی برای درمان ارتودنسی باشید:

• اوربایت- گاهی اوقات “دندان خرگوشی” نامیده می شود، شرایطی که در آن دندان های جلوی فک بالا خیلی جلوتر از دندان های جلوی فک پایین قرار می گیرند.
• آندربایت- ظاهر “بولداگ” مانند، که در آن دندان های فک پایین خیلی جلوتر از دندان های فک بالا یا دندان های فک بالا خیلی عقب تر از دندان های فک پایین قرار می گیرند.
• کراس بایت- وقتی هنگام بستن عادی بایت، همه دندان های فک بالا به درستی مقداری جلوی دندان های فک پایین قرار نمی گیرند و تعدادی از آنها پشت آنها قرار می گیرند.
• اپن بایت- فضای بین سطح جونده دندان های جلوی دهان و یا دندان های کنار، وقتی دهان به طور عادی بسته می شود.
• انحراف میدلاین- وقتی مرکز دندان های جلوی فک بالای شما در راستای مرکز دندان های جلوی فک پایین قرار نمی گیرد.
• فاصله بین دندان ها- شکاف، یا فاصله بین دندان ها در نتیجه از دست دادن یک یا چند دندانی که دهان را پر نمی کنند.
• فشردگی- وقتی مجموع اندازه دندان های روی یک قوس دندانی از اندازه آن قوس دندانی بیشتر باشد، دندان ها به صورت فشرده و با همپوشانی کنار یکدیگر قرار می گیرند.

درمان ارتودنسی چگونه عمل می کند؟

انواع مختلف ابزارها، هم قابت و هم متحرک، برای کمک به جابجایی دندان ها، بازآموزی عضلات، و تأثیر روی رشد فک ها استفاده می شوند. این ابزارها با اعمال فشار ملایم روی دندان ها و فک ها عمل می کنند. وخامت مشکل مشخص خواهد کرد کدام راهکار ارتودنتیک بیشترین تأثیر را خواهد داشت.

ابزارهای ثابت ارتودنسی عبارتند از:

ارتودنسی و درمان های آن

بریس ها

بریس ها، متداول ترین ابزارهای ثابت، از بندها، سیم ها و یا براکت ها تشکیل شده اند. بندها اطراف یک یا چند دندان ثابت هستند و به عنوان تکیه گاه استفاده می شوند، در حالی که براکت ها اغلب به دندان های چسبانده می شوند. سیم های کمانی ارتودنسی از داخل براکت ها عبور داده می شوند و به بندها متصل می شوند. سفت کردن سیم کمانی به دندان های فشار وارد می کند، و به تدریج آنها را به محل صحیح خود جابجا می کند.

بریس ها معمولاً به صورت ماهانه تنظیم می شوند تا نتایج مطلوب را به دست دهند، که ممکن است ظرف مدت چند ماه تا چند سال طول بکشد. امروزه بریس ها کوچک تر و سبک تر هستند و نسبت به گذشته فلز کمتری داخل دهان نشان می دهند. آنها در رنگ های روشن برای کودکان تولید می شوند، و نیز سبک های مختلفی که مورد پسند بزرگسالان هستند.

ابزارهای ثابت خاص

این ابزارها که برای کنترل عادات مکیدن انگشت یا تانگ تراست استفاده می شوند، توسط بندهایی به دندان ها متصل می شوند. از آنجا که آنها حین صرف غذا بسیار ناراحت کننده هستند، باید تنها به عنوان آخرین راهکار استفاده شوند.

فضا نگهدارهای ثابت

اگر یک دندان شیری پیش از موعد از دست برود، فضا نگهدار برای حفظ جای آن استفاده می شود تا زمانی که دندان های دائمی بیرون بیایند. دو بند به دندان های کنار فضای خالی متصل می شود، و یک سیم روی فضای خالی امتداد می یابد.

ابزارهای متحرک عبارتند از:

الاینرها

الاینرهای متوالی، جایگزینی برای بریس های سنتی برای افراد بزرگسال، توسط ارتودنتیس های زیادی برای جابجا کردن دندان ها استفاده می شوند، همانطور که ابزارهای ثابت عمل می کردند، تنها بدون سیم ها و براکت های فلزی. الاینرها غیر قابل مشاهده هستند و برای غذا خوردن، مسواک زدن، و نخ دندان کشیدن از دهان خارج می شوند.

ارتودنسی و درمان های آن

فضا نگهدارهای متحرک

این ابزارها همان وظیفه فضانگهدارهای ثابت را انجام می دهند. آنها از یک پایه آکریلیک تشکیل شده اند که روی فک قرار می گیرد و بین دندان های خاص شاخه های فلزی یا پلاستیکی دارد تا فضای بین آنها را باز نگه دارد.

ابزارهای جابجا کننده فک

این ابزارها که اسپلینت نیز نامیده می شوند، روی فک بالا یا پایین قرار می گیرند، و فک را آموزش می دهند تا در محل مطلوب تری بسته شود. از آنها می توان برای اختلالات فکی گیجگاهی نیز استفاده کرد.

بامپرهای لب و گونه

آنها به گونه ای طراحی شده اند که لب ها یا گونه ها را از دندان ها دور نگه دارند. عضلات لب و گونه می توانند فشار زیادی به دندان ها وارد کنند و این بامپرها از این فشار می کاهند.

وسیع کننده کام

ابزاری که برای وسیع کردن قوس دندانی بالا استفاده می شود. این ابزار یک صفحه پلاستیکی دارد که روی سقف دهان قرار می گیرد. فشار رو به بیرونی که توسط پیچ ها به صفحه وارد می شود، باعث می شود مفاصل استخوان های کام به صورت طولی باز شوند و ناحیه کام را گسترده تر می کند.

ارتودنسی و درمان های آن

نگهدارنده های متحرک

این ابزارها که روی سقف دهان قرار می گیرند از جابجا شدن دندان ها به موقعیت قبلی خود پیشگیری می کند. علاوه بر این، آنها می توانند تغییر داده شوند و برای پیشگیری از مکیدن انگشت نیز استفاده شوند.

هدگیر

با استفاده از این ابزار، یک بند در پشت سر قرار می گیرد و به سیم فلزی جلو یا فیس بو متصل می شود. هدگیر رشد فک بالا را کند می کند، و دندان های عقب را جایی که هستند نگه می دارد در حالی که دندان های جلو را رو به عقب می کشد.