در این نوشته می خوانید:
برای افرادی که یک یا دو دندان خود را از دست داده اند، تأثیرات زیبایی ایمپلنت دندان تقریباً انکار ناپذیر است. ایمپلنت های دندان ظاهر و عملکردی شبیه دندان های طبیعی دارند. معمولاً هر بیمار پیش از قرار گرفتن تحت جراحی باید درک کاملی از جنبه های مختلف فرایند آن پیدا کند و کاشت ایمپلنت های دندان از این قائده مستثنی نیست. یکی از مهم ترین چیزهایی که باید راجع به کاشت ایمپلنت بدانید این است که این امکان وجود دارد که ممکن است کاشت ایمپلنت دندان به پیوند استخوان نیاز داشته باشد.
ممکن است شما نیز مانند بسیاری افراد دیگر فکر کنید استخوان ماده ای سفت و محکم است و هرگز تغییر نمی کند. در حالی که در واقع استخوان دائماً در حال تغییر است. بدن پیوسته در حال تولید سلول های استخوانی جدید و دفع سلول های قدیمی است و از سوی دیگر استخوان ها می توانند خود را با شرایط پیرامون خود تطبیق دهد. در مورد استخوانی که دندان ها را در بر گرفته و آنها را حمایت می کند، این فرایند می تواند هم مفید و هم مضر باشد. به عنوان مثال، تطبیق پذیری استخوان فک به ارتودنتیست اجازه می دهد با کمک براکت های ارتودنسی دندان ها را به جای بهتری جابجا کند. اما با از دست رفتن دندان در افراد بزرگسال، تغییراتی که در استخوان ها بوجود می آید می تواند پیامدهای جدی در پی داشته باشد.
با از دست رفتن دندان ها، استخوانی که قبلاً آن را در بر گرفته بود به تدریج تحلیل می رود یا “جذب” می شود. در نتیجه ی بروز بیماری پریودنتال (لثه) نیز ممکن است این استخوان تحلیل برود. در صورت از دست رفتن تعداد و مقدار قابل توجهی دندان و استخوان، در قسمت های اطراف دهان فرو رفتگی ایجاد خواهد شد و ظاهر چهره مسن تر به نظر خواهد رسید؛ بعلاوه، می تواند درمان برای جایگزینی دندان های از دست رفته را با مشکل مواجه سازد. خوشبختانه، با کمک تکنیک های جدید پیوند استخوان، استخوانی که از دست رفته است را می توان مجدداً احیاء نمود. این کار با استحکام بخشیدن به استخوان فک می تواند روی سلامت و نیز ظاهر فرد تأثیر داشته باشد و اجازه می دهد جایگزینی دندان به صورت مؤثرتری انجام شود و میزان حمایت از اجزاء صورت افزایش خواهد یافت.
پیوند استخوان در دندانپزشکی برای دستیابی به اهداف درمانی زیر انجام می شود:
پیوند استخوان از جمله فرایندهای جراحی جزئی است که معمولاً در دندانپزشکی انجام می شود. برای انجام این فرایند معمولاً تنها بی حسی موضعی نیاز است، البته برای آرامش بیشتر بیمار در طول فرایند، داروهای آرام بخش خوراکی یا تزریقی نیز می توانند استفاده شوند. برش کوچکی در بافت لثه ایجاد می شود تا از طریق آن بتوان به استخوان زیر آن دسترسی پیدا کرد و پس از آن مواد پیوند به آن افزوده خواهند شد. اغلب، مواد پیوند از استخوان های فراوری شده هستند که بدن خود فرد اطراف آنها سلول های استخوانی جدید ایجاد خواهد کرد.
مواد پیوند ممکن است از بدن خود فرد گرفته شوند، اما در اکثر مواقع استخوانی است که از بدن حیوان یا بدن فرد اهدا کننده گرفته شده است و در آزمایشگاه عمل آورده می شود تا استریل و بی خطر شود. بعلاوه، می تواند ماده ای مصنوعی باشد. مواد پیوندی در اشکال مختلفی وجود دارند: پودر، گرانول (دانه های ریز)، پوتی (ماده ای بتونه- مانند)، یا ژلی که می توان با کمک سرنگ آن را تزریق کرد. ماده پیوند، که برای بیشترین میزان ترمیم عموماً با یک غشاء کلاژنی پوشش داده می شود، عموماً مانند چارچوبی عمل می کند که بدن داخل آن استخوان جدید می سازد.
پس از جراحی ممکن است بیمار مقداری درد و سوزش در منطقه جراحی احساس کند. معمولاً با استفاده از داروهای مسکن و ضد التهابی که مصرف آنها نیاز به نسخه پزشک ندارند، و نیز گذاشتن کیسه یخ روی محل جراحی می توان درد آن را تسکین داد. این درد و ناراحتی ممکن است یک یا دو روز طول بکشد. پس از آن، طی چند ماه بعد، بدن به تدریج ماده پیوند را با استخوان طبیعی تعویض خواهد کرد و کاهش حجم استخوان متوقف و بر عکس خواهد شد.