جنس ایمپلنت دندان از چه موادی است؟

از زمان کشف ویژگی جوش خوردن تیتانیوم با استخوان، این فلز به عنوان ماده ای استاندارد برای ساخت ایمپچلنت های دندانی مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال، در سال های اخیر، با افزایش تقاضای بیماران برای استفاده از روکش های طبیعی تر، باعث شده است مواد سرامیکی مانند زیرکونیا به جایگزینی شناخته شده برای آنها تبدیل شوند. زیرکونیا به عنوان ماده ای محکم، سازگار با بدن انسان، و زیست پذیر بودن آن، به عنوان یکی از گزینه های دراز مدت ایمپلنت های دندانی، موجب ارتقاء و بهبود فرایندهای ساخت آن شده است.

تاریخچه ایمپلنت دندانی: حادثه ای خوشحال کننده

تاریخچه موفقیت آمیز بودن ایمپلنت های دندانی به لحاظ علمی، پر است از یافته های تصادفی یا کاملاً عمدی که منجر به ایجاد انقلابی در نحوه برخورد متخصصان دندانی با بیماران خود شده است. تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس، واکسیناسیون و پنی سیلین تنها نمونه های معدودی از گزینه های درمانی رایجی هستند که مفید بودن آنها به صورت تصادفی کشف شد. استفاده از تیتانیوم به عنوان ایمپلنت دندانی نیز می تواند به این فهرست اضافه شود.

در دهه 1950، یکی از محققان سوئدی مشغول تحقیق در  زمینه آناتومی جریان خون بود. به همین دلیل، نوعی دوربین به پای خرگوش متصل کرد که به او اجازه می داد گردش خون در بافت استخوانی بدن حیوان را به صورت میکروسکوپی مشاهده کند. این ابزار داخل یک حفره تیتانیومی قرار داده شد، و زمانی که زمان برداشته شدن دوربین از داخل پای خرگوش فرا رسید، متوجه شد فلز و استخوان به صورت تقریباً جدا نشدنی درآمده اند. پدیده پذیرش جسم خارجی غیر بیولوژیک توسط بدن انسان- چیزی که در آن زمان تقریباً غیر ممکن تلقی می شد- تحت عنوان “اسئواینتگریشن” osseointegration نامگذاری شد، و مطالعه روی آن به صورت عمیق انجام شد.

قرار گیری نخستین ایمپلنت تیتانیومی داخل دهان انسان در سال 1965 انجام شد. این بیمار با ناهنجاری و بد شکلی مادرزادی فک متولد شده بود. زمانی که بیمار در سال 2006 از دنیا رفت، اولین ایمپلنت های او هنوز در جای خود قرار داشتند و به عنوان پایه ای برای دندان های مصنوعی او عمل می کردند که به او اجازه داده بودند به راحتی غذا بخورد، و حرف بزند- یکی از مشهودترین علائم موفقیت نتایج این تحقیق.

تیتانیوم به عنوان اصلی ترین ماده ایمپلنت های دندانی

موادی غیر از تیتانیوم، مانند کبالت- کرومونیوم و فلز ضد زنگ، گاهگاهی به عنوان ایمپلنت های دندانی استفاده می شدند. با این حال، نرخ موفقیت نسبتاً پایین تر آنها و ویژگی های اسئواینتگریشن ضعبف آنها، خیلی زود باعث شد دیگر برای کاربردهای دراز مدت مناسب نباشد.

مواد سازنده ایمپلنت

از سال 1965 تاکنون، تیتانیوم به یکی از بهترین گزینه ها برای کاربرد به عنوان ایمپلنت های دندانی تبدیل شده است. میزان پایین سمیت و احتمال آلرژی زا بودن آن، و نیز مقاومت بالای آن در برابر خوردگی، به این معناست که می تواند ماده ای ایده آل برای موفقیت ایمپلنت های دندانی باشد. این محقق سوئدی در سال 1977 نتایج مطالعه 10 ساله خود در زمینه قابلیت اسئواینتگریشن ایمپلنت هایی که برای این بیمار کار گذاشته شده بودند، را منتشر نمود و زمانی که پس از چند سال یافته های خود را ارائه داد، موجب شگفتی همه شد. این نتایج نشان می دادند، ایمپلنت های دندانی بر پایه تیتانیوم می توانند راهکاری طولانی مدت باشند.

مواد سازنده ایمپلنت

تاریخچه ایمپلنت های سرامیکی

ایمپلنت های سرامیکی، به عنوان جایگزینی برای ایمپلنت های تیتانیومی دندانی، برای مدت زمان طولانی استفاده شده اند. در دهه 1960، نخستین ایمپلنت سرامیکی از اکسید آلومینیوم تولید شد. این کار بلافاصله پس از افتادن دندان انجام شده بود تا از این طریق حفظ بافت نرم به حداکثر میزان ممکن برسد. گرچه در ابتدا چنین به نظر می رسید که نتیجه موفقیت آمیز بوده است، اما مشخص شد نرخ شکست این ایمپلنت ها بالا باشد.

از زمانی که نخستین مطالعات برنامه ریزی شدند، به لطف بهبود روند ساخت مواد سرامیکی، کیفیت و قابلیت اعتماد نیز افزایش زیادی یافته اند. آنچه در این میان بیشترین نقش را ایفا می کند دی اکسید زیرکونیوم – یا همان زیرکونیا است- نامی که به آن شهرت دارد. زیرکونیا ماده ای محکم، فاقد فلز، و سازگار با بدن انسان است که این قابلیت را دارد که فراوری شود تا از نظر ظاهری و زیبایی شباهت زیادی به دندان های طبیعی داشته باشد. این تأثیر شباهتی به ایمپلنت های زیرکونیا محور اجازه می دهد به شکلی کاملاً طبیعی با دندان ها و بافت لثه اطراف خود تلفیق شود.

از اوایل دهه 2000 میلادی، رایج ترین نوع زیرکونیایی که برای ایمپلنت های دندانی سرامیکی استفاده شده است زیرکونیای ایتریای تثبیت شده (Y-TZP) است. با استفاده از ویژگی که تحت عنوان تغییر در سفت شدن شناخته می شود، Y-TZP می تواند بیشتر از نمونه های قبلی زیرکونیا در برابر شکستن مقاوم باشد.

زیرکونیای شناخته شده دیگر زیرکونیای آلومینیومی سفت شده (ATZ) است. نشان داده شده است که در مقایسه با Y-TZP، خطر تخریب در درجه پایین، و قابلیت اعتماد طی استفاده طولانی مدت کاهش می یابد.

NobelPearl نوعی ایمپلنت سرامیکی دو تکه است که برای حمایت ظاهر بافت نرم طراحی شده است. عملکرد خوب پیچ های فاقد فلز اجازه می دهند این قطعه ی دو تکه از انعطاف پذیری لازم برخوردار باشد و اتصال سرامیک به سرامیک به خوبی برقرار شود. علاوه بر این، اتصالات اباتمنت فاقد سمان هیچ خطری برای سمان کردن داخل دهان ایجاد نمی کند. علاوه بر این، این نوع ایمپلنت هم برای ایمپلنت های تکی و هم برای ایمپلنت های چندتایی، هم در جلو و هم در عقب دهان مناسب است. NobelPearl جایگزینی فاقد فلز برای تیتانیوم است که می تواند به شما آرامش خاطر بدهد و آغازی موفقیت آمیز برای کاشت ایمپلنت های سرامیکی باشد.

مواد سازنده ایمپلنت