جراحی لیفت سینوس

در مقاله های قبل برای شما گفتیم که یکی از مشکلاتی که ممکن است مانع کاشت درست ایمپلنت های دندانی شود پایین بودن بیش از حد سینوس ماگزیلا است و در همان مقاله به بیان روش هایی برای بررسی کیفیت استخوان آلوئولار پرداختیم. در این مقاله قصد داریم به جراحی تقویت سینوس ماگزیلا و به معرفی موادی بپردازیم که در این جراحی مورد استفاده قرار می گیرند.

جراحی لیفت سینوس

مراحل جراحی تقویت سینوس ماگزیلا

آماده سازی

برای آغاز این فرایند جراح دندانپزشک با بیمار مشاوره ای خواهد داشت تا نیازهای بیمار را مورد بررسی قرار دهد. بخشی از این مرحله گرفتن تصویر رادیو گرافی با اشعه ایکس و احتمالاً سی تی اسکن است که در مقاله قبل گفتیم برای بررسی حجم استخوان و وضعیت کنونی فک برای قرار گیری ایمپلنت درون آن از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.

منبع مواد پیوندی مورد استفاده در جراحی تقویت سینوس ماگزیلا

مواد مختلفی هستند که برای پیوند کف سینوس استفاده می شوند تا استخوان به ارتفاع لازم برسد. مواد پیوندی را می توان بر اساس منبع آنها، تحت عناوین اتوگرافت، زانوگرافت، آلوگرافت، و آلوپلاستیک دسته بندی کرد. انواع مواد مختلف پیوندی ممکن است به تنهایی یا به صورت ترکیبی با یکدیگر مورد استفاده قرار بگیرند. پیوند استخوان با سه مکانیزم متفاوت بهبود پیدا می کند: اسئو ژنزیس osteogenesis، اسئو اینداکشن osteoinduction، و اسئو کانداکشن osteoconduction. اسئو ژنزیس به توانایی تولید استخوان جدید گفته می شود. اسئو اینداکشن فرایند تحریک اسئو ژنزیس است. و اسئو کانداکشن عبارت است از توانایی مواد برای حمایت از رشد استخوان روی سطح آن.

اتو گرافت به معنی گرفتن استخوان از بدن خود بیمار (یا از قسمت دیگری از دهان یا از بخش دیگری از بدن- اغلب لگن یا پا) است و استاندارد طلایی برای تقویت سینوس ماگزیلاری می باشد زیرا ویژگی های اسئو ژنیک، اسئو اینداکتیو و اسئوکانداکتیو را دارد. علاوه بر این، دارای بهترین ویژگی های سازگاری با بدن خود بیمار است. نقطه ضعفی که این روش دارد این است که احتمال بروز بیماری در محلی که از آن استخوان گرفته شده است وجود دارد.

زانوگرافت به استفاده از استخوان حیواناتی مانند گاو یا خوک گفته می شود. برای پیوند آلو گرافت، از بدن فرد اهداء کننده استخوان گرفته می شود. آلو پلاستیک نیز مواد مصنوعی مانند هیدروکسی آپاتیت هستند که به جای استخوان طبیعی استفاده می شوند. همه این مواد بی خطر هستند و فراوری می شوند تا اطمینان حاصل شود عاری از هر نوع بیماری می باشند.

جراحی لیفت سینوس

فرایند جراحی لیفت سینوس

راه های مختلفی برای انجام جراحی تقویت سینوس ماگزیلا وجود دارد. همه آنها با ایجاد برشی در بافت لثه آغاز می شوند که با هدف برداشتن پوشش روی استخوان زیر آن انجام می شود. در اکثر موارد، دندانپزشک حفره دسترسی کوچکی داخل استخوان ایجاد می کند و آن را رو به بالا فشار می دهد تا حفره سینوس قابل دسترسی شود. غشاء حفره بالا برده می شود و فضای زیر آن با گرانول های مواد استخوان پیوندی پر می شود. در آخر بافت لثه در جای خود بخیه زده می شود.

تکنیکی که دندانپزشک شما استفاده می کند، بسته به شرایط فردی شما، می تواند متفاوت باشد. در صورت وجود هر گونه نگرانی، راجع به این موضوع، با جراح خود صحبت کنید. مهم ترین خطر این جراحی، سوراخ یا پاره شدن غشاء زیر سینوس است. در موارد نادری ممکن است این اتفاق رخ دهد، که می توان آن را بخیه زد یا با اضافه کردن یک تکه بافت آن را اصلاح نمود. اغلب، جراحی طبق برنامه می تواند ادامه پیدا کند؛ در دیگر موارد، باید به غشاء زمان داد تا قبل از انجام لیفت بهبود پیدا کند.

روند بهبود پس از جراحی لیفت و تقویت سینوس

درست پس از جراحی، ممکن است بیمار تورم ناحیه اطراف جراحی و خونریزی از دهان یا بینی را تجربه کند. ممکن است تا چند روز پس از آن احساس ناراحتی داشته باشید، اما اکثر بیماران ناراحتی مهمی نخواهند داشت. در صورت ادامه هر گونه خونریزی به مدت بیش از دو روز، یا در صورت وخیم تر شدن درد و تورم، باید فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

خطر عفونی شدن سینوس نیز وجود دارد، اما دندانپزشک برای پیشگیری از وخیم تر شدن و درمان آن به شما دارو خواهد داد. باید مراقب باشید شدید عطسه یا فین نکنید زیرا این می تواند موجب جابجا شدن مواد استخوان پیوند یا شل شدن بخیه ها شود. اگر مستعد حساسیت هستید، احتمالاً زمان انجام جراحی شما برای فصلی برنامه ریزی می شود که احتمال بروز این مشکل کمتر باشد.

پس از 7- 10 روز باید مجدداً به دندانپزشک مراجعه کنید تا روند بهبود شما را بررسی کند و اگر بخیه ها خودشان حل نشده باشند آنها را بکشد. طی دوره بهبود باید چند مرتبه دیگر نیز به دندانپزشک مراجعه کنید تا بررسی شود همه چیز طبق برنامه ریزی پیش می رود.

جراحی لیفت سینوس

کاشت ایمپلنت

اغلب، قبل از کاشت ایمپلنت، بیماران باید 4 – 9 ماه صبر کنند. این مدت به استخوان فرصت می دهد در جای جدید خود جوش بخورد. زمان دقیق انتظار برای دریافت ایمپلنت های دندانی به نوع موادی بستگی دارد که مورد استفاده قرار می گیرند.در برخی موارد این امکان وجود دارد که کاشت ایمپلنت به عنوان بخشی از جراحی سینوس انجام شود و نیازی به دوره انتظار نیست. یکی از مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است نشان داده است که گرچه این روش نسبتاً بی خطر است، اما نرخ موفقیت آن پایین تر از بیمارانی است که ضخامت استخوان اضافی آنها کمتر از 4 میلی متر است.

شاید شما بیشتر تمایل داشته باشید ایمپلنت خود را زودتر دریافت کنید، اما احتمالاً دندانپزشک به شما توصیه خواهد کرد کدام روش بهترین نتایج را در پی خواهند داشت.