در این نوشته می خوانید:
بریج های دندانی بر پایه ایمپلنت چیزی شبیه بریج های دندانی معمولی هستند، اما تحت حمایت ایمپلنت های دندانی، و نه دندان های طبیعی، قرار دارند. در اکثر موارد، وقتی یک بریج مصنوعی بر پایه ایمپلنت استفاده می شود، به جای هر دندان از دست رفته یک ایمپلنت داخل استخوان فک قرار داده می شود. سپس روکش ها به یکدیگر متصل می شوند تا به صورت یک تکه درآیند.
بریج های بر پایه ایمپلنت زمانی استفاده می شوند که بیش از یک دندان از دست رفته باشد. علاوه بر این، می توانند زمانی استفاده شوند که دندانپزشک نگران است که بیمار فشار زیادی به ایمپلنت های تکی خود وارد کند که به یکدیگر متصل نیستند. مثلاً، فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر می تواند به هر ایمپلنت فشار زیادی وارد کند. این می تواند منجر به افزایش احتمال شل شدن ایمپلنت داخل استخوان و شکست آن شود. بریج های بر پایه ایمپلنت از فشار روی هر ایمپلنت می کاهند و آن را روی کل بریج توزیع می کنند.
اگر ایمپلنت ها کنار دندان های طبیعی کاشته شوند، دندان طبیعی و لثه های اطراف آنها باید از سلامت کافی برخوردار باشند. اگر استخوان کافی برای قرار گیری و حمایت ایمپلنت های دندانی وجود نداشته باشد، با استفاده از تکنیک های تقویت یا پیوند استخوان قبل از انجام فرایند اصلی کاشت ایمپلنت، می توان حمایت کافی را ایجاد نمود.
در برخی موارد، دندانپزشک ممکن است نخواهد در قسمت خاصی از دهان ایمپلنت قرار دهد. ممکن است استخوان فک به اندازه کافی وجود نداشته باشد تا ایمپلنت را حمایت کند، یا ممکن است محل کاشت آن به عصب یا حفره سینوس (که در بالای دندان های فک بالا واقع شده است) خیلی نزدیک باشد. در این موارد، دندانپزشک با قرار دادن ایمپلنت ها در دو طرف این فضا می تواند ایمپلنت را از این قسمت ها دور نگه دارد. بریج بر پایه ایمپلنت روی آنها قرار خواهد گرفت. علاوه بر این، بریج بر پایه ایمپلنت می تواند مانند بریج های سنتی ساخته شود، در حالی که روکش ها بین دو روکشی معلق هستند که بر پایه ایمپلنت هستند.
بریج های بر پایه ایمپلنت از این اجزاء تشکیل شده اند:
مدت زمانی که طول می کشد تا روند کاشت ایمپلنت های دندانی کامل شود به عوامل متعدید بستگی دارد. وقتی روش های سنتی کاشت ایمپلنت ها استفاده می شود، کوتاه ترین بازه زمانی حدود 5 ماه برای فک پایین، و 7 ماه برای فک بالا است. این دوره شامل جراحی برای کاشت ایمپلنت و قرار گیری بریج های بر پایه ایمپلنت روی آنها می باشد. با این حال، این فرایند می تواند یک سال یا بیشتر طول بکشد، مخصوصاً اگر ابتدا لازم باشد استخوان پیوند زده شود. اخیراً، برخی دندانپزشک ها ایمپلنت ها و روکش ها را در یک جلسه کار می گذارند.
معمولاً برای قرار دهی و آماده سازی ایمپلنت ها دو مرحله جراحی نیاز است. در طول جراحی نخست، ایمپلنت داخل استخوان فک قرار داده می شود، و با بافت لثه پوشش داده می شود. سپس دندانپزشک سه تا شش ماه صبر می کند. در انتهای دوره بهبود، جراحی دوم انجام می شود تا بافت روی ایمپلنت برداشته شود و روی آن بریج قرار بگیرد.
قبل از انجام هر کاری، ابتدا باید با یک دندانپزشک یا متخصص کاشت ایمپلنتی ملاقات داشته باشید که در این زمینه آموزش دیده باشد و در جایگذاری ایمپلنت های دندانی و روکش های روی آنها تخصص داشته باشد. دندانپزشک شما آزمایشات جامعی انجام می دهد. در طول آزمایشات، سوابق پزشکی و دندانی شما نیز مرور می شوند، تصاویر رادیو گرافی با اشعه ایکس گرفته می شوند و قالب گیری دندان ها و لثه ها انجام می شود تا نمونه ها ساخته شوند. در برخی موارد، ممکن است دندانپزشک دستور دهد اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) از دهان خود تهیه کنید. این اسکن نشان می دهد سینسوس ها و اعصاب شما کجا قرار دارند. سپس دندانپزشک می تواند اطمینان حاصل نماید که این دو بخش هیچ آسیبی نخواهند دید.
در مقاله بعد به ادامه روند کاشت ایمپلنت ها و قرار گیری بریج های بر پایه ایمپلنت روی آنها برای شما خواهیم گفت.