در این نوشته می خوانید:
پست و کور با هم تنها برای دندان هایی کار گذاشته می شوند که تحت درمان ریشه (عصب کشی) قرار گرفته اند یا دندان هایی که بخش بزرگی از ساختار طبیعی خود را از دست داده اند.
در تصویر اول انیمیشن بالا این وضعیت ها را مشاهده می کنید: 1) ابتدا دندانی را نشان می دهد که درمان اندودانتیک روی آن انجام می شود (رنگ قرمز نشان دهنده گاتا پرکا است که در طول این فرایند کار گذاشته می شود). 2)و بخش بزرگی از تاج آن شکسته است و با سطح خط لثه تقریباً هم سطح شده است.
در گام نخست لازم است دندانپزشک داخل دندان فضای کافی ایجاد نماید تا پست در آن چسبانده شود. این فضا داخل یکی از کانال های ریشه دندان قرار خواهد داشت، که در طول درمان اندودانتیک با مخلوط گاتا پرکا (که مانند کش است) پر و سیل شده است.
بسیاری از دندانپزشک ها برای ایجاد کانال لازم برای قرار گیری پست، از دریل دندانپزشکی استفاده می کنند. از آنجا که گاتا پرکا از استحکامی مانند مداد پاک کن برخوردار است، دریل دندانپزشک معمولاً داخل آن را سوراخ می کند و از میان آن در امتداد مسیر کانال ریشه عبور می کند بدون اینکه هیچ مقاومتی در مقابل دریل داشته باشد. و به عنوان کمک، گاهی اوقات دندانپزشک ابزار داغ شده را با گاتا پرکا تماس می دهد تا آن را نرم کند، تا جایی که روند دریل کردن راحت تر پیش برود و نتایج قابل پیش بینی تری داشته باشد.
راهکار محتاطانه تر عبارت است از گرم کردن گاتا پرکای داخل کانال برای نرم شدن آن، سپس خراشیدن/ کندن آن با استفاده از ابزارهای دستی. سپس شکل کانال خالی با استفاده از فایل های درمان ریشه (عصب کشی) و دریل دندانپزشکی شکل داده و به صورت یکدست در می آید.
این رویکرد بی خطر است زیرا زمانی که از دریل برای ایجاد فضای لازم برای قرار گیری پست استفاده می شود، همیشه احتمال خارج شدن آن از مسیر وجود دارد. شرایط بدتر زمانی بوجود می آید که ممکن است یک حفره (حفره ای در یک سمت دندان رو به داخل) ایجاد شود.
اصلی ترین هدف دندانپزشک قرار دادن پست کافی بدون آسیب رساندن یا تضعیف ریشه دندان است.
به محضی که فضای داخل دندان ایجاد شود، دندانپزشک باید تناسب پستی که داخل آن قرار می گیرد را بسنجد. انتخاب پست از بین دسته بندی های موجود بسیار ساده است. عموماً پست ها در اندازه هایی (قطر و شکل هرمی) وارد بازار می شوند که با اندازه دریل و فایل کانال ریشه (ابزارهایی که برای ایجاد فضا برای پست استفاده می شوند) تناسب دارند.
وقتی تناسب پست بررسی شد، آماده است تا به داخل دندان چسبانده شود.
شاید تعجب کنید اگر بفهمید که در گذشته انواع سمان هایی که دندانپزشک ها برای استفاده در دسترس داشتند، نقش اندکی در حفظ پست داشتند (سمان فضای اطراف پست را پر می کرد اما هیچ پیوندی بین آن و دندان بوجود نمی آورد). امروزه، دندانپزشک ها می توانند از بین انواع مختلف سمان های چسبنده انتخاب کنند. با این حال، ویژگی های فیزیکی پست که در بالا ذکر شدند باز هم نقش مهمی در حفظ پست ایفا می کنند (بعید است بتوان با استفاده از یک سمان چسبنده بر نقص های همراه با طراحی ضعیف سیستم پست فائق آمد).
این گام بسیار ساده است. سمان انتخاب شده آماده شده و پست از همه جهات به آن آغشته می شود. دندانپزشک شما ممکن است اطراف داخل کانال را نیز به سمان آغشته نماید. سپس پست در داخل دندان قرار داده می شود تا جایی که کاملاً فرو برود (فشار دادن سریع پست داخل دندان می تواند فشار زیادی به آن وارد نماید). هر گونه سمان اضافی (که از داخل حفره دندان خارج شود) باید زدوده شود. اما زمان انجام این کار (قبل، بعد، و در طول زمانی که قرار می گیرد) به نوع سمان انتخاب شده بستگی دارد.
در مقاله بعد ادامه روند قرار گیری پست و کور را برای شما توضیح خواهیم داد و انواع پست های دندانی را به شما معرفی خواهیم نمود.