در این نوشته می خوانید:
آمالگام دندانی نوعی ماده پر کننده دندان است که از آن برای پر کردن حفره های دندانی استفاده می شود که توسط پوسیدگی دندان بوجود آمده اند. آمالگام دندانی ترکیبی از چند فلز است، شامل جیوه مایع (عنصری) و یک پودر آلیاژی متشکل از نقره، قلع، و مس. تقریباً نیمی از آمالگام های دندانی از نظر وزنی از جیوه مایع یا عنصری تشکیل شده است. ویژگی های شیمیایی جیوه مایع به آن اجازه می دهد به ذرات آلیاژ نقره/ مس/ قلع واکنش نشان دهد و با آنها پیوند بخورد تا آمالگام را شکل دهد.
پر شدگی های آمالگام دندانی به خاطر ظاهر نقره مانند آنها، اغلب تحت عنوان “پر شدگی نقره ای” شناخته می شوند، گرچه استفاده از این اصطلاح توصیه نمی شود، زیرا به درستی مواد موجود در آمالگام را توضیح نمی دهد.
هنگام قرار دادن آمالگام های دندانی، دندانپزشک ابتدا داخل دندان را با دریل تخلیه می کند تا پوسیدگی های دندان زدوده شوند و حفره دندان شکل بگیرد تا پر شدگی آمالگام دندانی درون آن جای بگیرد. پس از آن، تحت شرایط ایمنی درست و مناسب، دندانپزشک آلیاژ پودر شده ای که درون کپسول قرار داده شده است را با جیوه مایع مخلوط می کند تا از آمالگام بتونه درست کند. این بتونه آمالگام نرم شده داخل حفره آماده شده دندان قرار داده و شکل داده می شود، جایی که به سرعت در آنجا به یک پر شدگی محکم و سفت تبدیل می شود.
تصمیم گیری برای اینکه چه ماده ای برای پر کردن و درمان پوسیدگی دندان استفاده شود، انتخابی است که به عهده شما و دندانپزشک شما است. وقتی به گزینه های مختلف فکر می کنید، باید اطلاعات زیر را در مورد آمالگام های دندانی داشته باشید:
جیوه نوعی عنصر شیمیایی است که عموماً تحت عنوان سیماب quicksilver شناخته می شود. این تنها عنصر فلزی است که در شرایط استاندارد دما و فشار مایع است. جیوه برای انسان ها فوق العاده سمی است، گرچه در گذشته وقتی به عنوان بخشی از پر شدگی دندان استفاده می شد کاملاً بی خطر تلقی می شد، با این حال، بدون آنکه حتی خودتان بدانید می تواند بدن شما را نابود کند، مخصوصاً اگر سال ها پر شدگی هایی مانند این داخل دهان خود داشته اید.
جیوه از طریق سه منبع اصلی وارد بدن انسان می شود- پر شدگی های آمالگام، غذاهای دریایی، و برخی واکسن ها. پر شدگی های آمالگام از خود بخار جیوه آزاد می کنند که پس از آن وارد ریه ها می شود. از آنجا 80% جذب جریان خون می شود. 95% جیوه موجود در غذاهای دریایی جذب جریان خون می شود، در حالی که تعدادی از واکسن ها نیز می توانند حاوی جیوه به شکل اتیل جیوه باشند که به عنوان ماده نگهدارنده استفاده می شود.
جیوه برای سیستم عصبی مرکزی و محیطی سمی است. این ماده می تواند سیستم های عصبی، گوارش، و ایمنی بدن، و نیز ریه ها و کلیه ها را تحت تأثیر قرار دهد. این تأثیر می تواند منجر به بروز اختلالات عصبی و رفتاری با علائمی مانند لرزش، بی خوابی، از دست دادن حافظه، اثرات عصبی عضلانی، سر درد، و اختلال عملکرد شناختی و حرکتی شود. تأثیر روی کلیه ها نیز گزارش شده است. از افزایش پروتئین در ادرار گرفته تا نارسایی کلیه.
جیوه در غذاها و نوشیدنی هایی مانند ماهی تن (کنسرو شده یا تازه)، خرچنگ دریایی، ماهی آب شور، هویچ، کاهو (مگر آنکه ارگانیک باشند)، غلات و جلبیک های دریایی، و همچنین در محصولات آرایشی (رنگ مو، ریمل، کرم های روشن کننده پوست)، داروها (آماده سازی H، محلول های لنزهای تماسی، دستمال توالت های بازیافت شده، پودرهای بدن) حتی در لاتکس یا رنگ های رقیق شده در حلال، نرم کننده پارچه، واکس های کف، فیلترهای تهویه هوا، و تتو وجود داشته باشد. برای پرهیز از قرار گرفتن در معرض جیوه، برچسب محصولات را بخوانید تا اطمینان حاصل کنید که در فهرست مواد تشکیل دهنده آن هیچ لغت MER ذکر نشده باشد.
مطالعات حاکی از این هستند که مقادیر بسیار اندکی بخار جیوه از پر شدگی های آمالگام جذب خون می شوند. آزاد شدن بخار جیوه با جویدن غذا و سایش دندان ها روی یکدیگر، و نیز هنگام قرار دادن و برداشتن پر شدگی افزایش می یابد. میزان قابل قبول، ایمن، یا قابل تحمل قرار گرفتن در معرض جیوه، در نتیجه آمالگام های دندانی، رژیم غذایی، و منابع دیگر- هنوز هم از نظر پزشکی و علمی مورد بحث است.
اکثر نظرات پزشکی و علمی مبنی بر این است که قرار گرفتن جمعیت عمومی در معرض جیوه در محدوده ایمن است.
زنانی که در سنین باروری هستند باید بهداشت دهانی خود را حفظ کنند. هیچ شواهد علمی وجود ندارد مبنی بر اینکه قرار دادن یا برداشتن پر شدگی آمالگام در طول دوران بارداری مضر است. با این حال، عاقلانه است در طول این دوران مداخلات در سلامت مادر به حداقل برسند، از جمله قرار گرفتن جنین در معرض شیء خارجی، شامل پر شدگی های دندانی. بنابراین، توصیه می شود که در طول این دوران از انجام درمان های انتخابی دندانپزشکی شامل جایگذاری یا برداشت هر گونه ماده پر کننده دندانی اجتناب شود.
بهترین استراتژی برای کاهش احتمال خطر ناشی از پر شدگی های دندانی، پیشگیری از پوسیدگی دندان و لزوم استفاده از آنها است. مؤثرترین راه برای دستیابی به این هدف، فلوراید تراپی و فلورایده کردن آب شرب و استفاده از خمیر دندان های حاوی فلوراید است که منجر به کاهش چشمگیر نیاز به پر شدگی های دندانی می شود.
هیچ شواهدی وجود ندارد مبنی بر اینکه آمالگام های دندانی یا دیگر مواد ترمیمی برای استفاده در کودکان مضر هستند. با این حال، استفاده از مواد غیر آمالگام در کودکان رو به افزایش است. باید این نیز مد نظر قرار بگیرد که مواد دیگر ممکن است نیاز به تعویض مداوم داشته باشند و هنوز در مورد تأثیرات دراز مدت آنها روی سلامت اطلاعات زیادی بدست نیامده است.
تخلیه مواد پر کننده دندان و تعویض آنها با مواد جایگزین به خاطر دلایل سلامتی، به هیچ عنوان توصیه نمی شود. مگر آنکه فرد به آمالگام حساسیت داشته باشد. حساسیت به آمالگام های دندانی بسیار نادر است.