در این نوشته می خوانید:
دندان درآوردن یکی از طبیعی ترین بخش های روند رشد کودک در طول یک سال نخست زندگی است. اکثر کودکان بین 4 تا 7 ماهگی صاحب اولین دندان خود می شوند. نخستین دندان هایی که از داخل لثه بیرون می آیند، دندان های وسط جلوی فک پایین هستند. گرچه اکثر نوزادان چند ماه پس از تولد صاحب نخستین دندان خود می شوند، اما تعداد بسیار اندکی از کودکان هستند که حین تولد یک یا چند دندان دارند. اینها دندان های ناتال هستند که نسبتاً نادر می باشند و از بین هر 2000 نوزادی که متولد می شوند یک نوزاد با دندان ناتال به دنیا می آید.
به دنیا آمدن کودک با دندان می تواند یک شوک باشد. اما لازم نیست نگران شوید یا اقدامی بکنید، مگر آنکه وجود این دندان در شیر خوردن نوزاد اختلال ایجاد کند یا خطر خفگی داشته باشند. دندانپزشک اطفال می تواند به شما کمک کند بهترین تصمیم را بگیرید.
شاید دندان های ناتال اسرار آمیز به نظر برسند، اما شرایط خاصی هستند که می توانند موجب بالا رفتن احتمال متولد شدن نوزاد با دندان اضافه شوند. این دندان ها می توانند در نوزادانی مشاهده شوند که شکاف کام یا شکاف لب دارند. کودکانی که با ناهنجاری هایی در عاج دندان متولد می شوند (بافت کلسیفیه شده ای که به شکل گیری دندان کمک می کند) نیز ممکن است با دندان های ناتال متولد شوند.
برخی مشکلات پزشکی بنیادی وجود دارند که می توانند منجر به بیرون آمدن دندان های ناتال شوند. این مشکلات شامل سندروم های زیر هستند:
علاوه بر شرایط پزشکی خاص، تعداد دیگری عوامل خطرزا هستند که می توانند موجب بالا رفتن خطر احتمال متولد شدن نوزاد با دندان شوند. حدود 15 درصد از نوزادانی که با دندان متولد می شوند، اعضای نزدیک خانواده آنها نیز هنگام متولد شدن دندان داشته اند. این اعضاء شامل والدین و خواهر و برادرها می شوند.
گرچه نتایج مطالعات در مورد نقش جنسیت در شیوع تولد نوزادان با دندان های ناتال ضد و نقیض هستند، اما به نظر می رسد احتمال تولد نوزادان دختر با دندان های ناتال بیشتر از نوزادان پسر است. سوء تغذیه در طول دوران بارداری یکی دیگر از عوامل خطر است.
گرچه برخی نوزادان با دندان متولد می شوند، اما این موقعیت همیشه هم واضح و شفاف نیست. چهار نوع دندان ناتال وجود دارند:
در اکثر موارد، دندان های ناتال تنها یک عدد هستند. متولد شدن با چند دندان ناتال نادرتر است. دندان های جلوی فک پایین، و پس از آن، دندان های جلوی فک پایین شایع تر هستند. کمتر از یک درصد نوزادانی که با دندان های ناتال متولد می شوند، دندان ناتال آنها دندان مولر است.
نوع دقیق دندانی که نوزاد دارد، خطر بروز مشکلات را مشخص می کند. این به دندانپزشک کمک می کند مشخص نماید آیا درمان لازم است یا خیر.
برخی نوزادان با دندان متولد نمی شوند، اما مدت کوتاهی پس از تولد دندان های آنها بیرون می آیند. دندان هایی که عموماً ظرف یک ماه نخست پس از تولد بیرون می آیند، دندان های نئوناتال نامیده می شوند. بر اساس مجله دندانپزشکی اطفال، دندان های نئوناتال بسیار نادرتر از دندان های ناتال هستند. به عبارت دیگر، احتمال متولد شدن کودک با دندان بیشتر از دندان درآوردن چند هفته پس از تولد است.
علائم و نشانه های دندان درآوردن می توانند از سه ماهگی مشاهده شوند. اما در این موارد، به مدت یک ماه یا بیشتر پس از آن، کودک هیچ دندان واقعی در نخواهد آورد. دندان های نئوناتال خیلی زود پس از تولد ظاهر می شوند و در نوزاد هیچ یک از علائم و نشانه های طبیعی و عادی دندان آوردن مانند جاری شدن آب دهان، نق زدن، و گاز گرفتن انگشت مشاهده نمی شود.
دندان های ناتالی که لق نیستند معمولاً به حال خود رها می شوند. اما اگر کودک در حالی متولد شود که دندان ناتال او لق و بدون هیچ ریشه ای باشد، دندانپزشک معمولاً کشیدن آنها را توصیه می کند که این کار با جراحی انجام می شود. این نوع دندان ها می توانند نوزاد را در معرض این خطرات قرار دهند:
دندان لق از طریق تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس مورد بررسی قرار خواهد گرفت تا مشخص شود آیا ساختار ریشه آن منسجم است یا خیر. در صورتی که چنین ساختاری وجود نداشته باشد، ممکن است لازم باشد دندان کشیده شود.
متولد شدن با دندان بسیار نادر است، اما ممکن است. اگر کودک هنگام تولد دندان داشته باشد، باید با دندانپزشک مشورت کرد. هر دندان لقی ممکن است نیاز به کشیدن از طریق جراحی داشته باشد تا بتوان از بروز خطرات و مشکلات برای سلامت نوزاد جلوگیری نمود. دندانپزشک می تواند شما را راهنمایی کند. حتی اگر دندان های نوزاد شما نگران کننده تلقی نمی شوند، برای پیشگیری از بروز هز مشکلی مهم است تحت نظر باشند.