موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی

ابداع روش های نوین کاشت ایمپلنت های دندانی و نیز پیشرفت در صنعت علم مواد منجر به افزایش قابل توجه استفاده از ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان های طبیعی از دست رفته شده است. ایمپلنت های دندانی به سرعت بین دندانپزشکان و نیز بیماران، به عالی ترین گزینه ها برای جایگزینی دندان تبدیل شدند.

با این حال، علیرغم روند رشد بسیار سریع و استفاده زیاد و گسترده از ایمپلنت های دندانی به جای دندان ها، شکست ایمپلنت های دندانی نیز به همان نسبت رو به افزایش است. بنابراین، اکثر دندانپزشک ها اکنون در حال تمرکز روی ابزار و تکنیک هایی هستند که با کمک آنها بتوانند نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی را بالا ببرند و عمر خدمات بالینی خود را افزایش دهند. در این مقاله نکات متعددی ارائه می شوند که با کمک آنها می توان نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی را افزایش داد.

چه کسانی برای کاشت ایمپلنت دندانی مناسب هستند؟

درست است! هر چند یک دندانپزشک تازه کار ممکن است یک تصمیم عجولانه بگیرد تا به جای دندان از دست رفته بیمار ایمپلنت دندانی قرار دهد، اما این کار می تواند منجر به بروز نتایج فاجعه آمیزی شود. یکی از مهم ترین عوامل در ایجاد اطمینان از موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی، انتخاب بیمار مناسب است. برخی از مهم ترین نکات در تعیین واجد شرایط بودن بیمار عبارتند از:

• عدم وجود مشکلات اساسی دندانی: بیماران برای دریافت ایمپلنت های دندانی گزینه های مناسبی نیستند، مگر آنکه از هر گونه مشکلات اساسی پریودنتال یا لثه ای به دور باشند. زیرا، اگر داخل استخوانی قرار داده شوند که قبلاً عفونی شده است، اسئواینتگریشن (جوش خوردن ایمپلنت با استخوان پیرامون خود) با مشکل مواجه خواهد شد.
• بیماری های مزمن پزشکی: بیمارانی که مشکلات مزمن پزشکی مانند دیابت، مشکلات کبد یا کلیه دارند باید ایمپلنت های دندانی دریافت کنند، مگر اینکه بیماری آنها به طور کامل درمان شده باشد.
• مشکلات سیستم ایمنی بدن: مشکلات پزشکی که سیستم ایمنی بدن بیمار را با مشکل مواجه می سازند، با کاشت ایمپلنت های دندانی تناقض کامل دارند. بروز مشکل در سیستم ایمنی بدن به این معناست که بدن دارای مکانیزم دفاعی کافی برای مبارزه با هر گونه عفونتی نیست، در نتیجه احتمال شکست ایمپلنت افزایش می یابد.
• سن: بیمارانی که سن آنها خیلی بالا یا خیلی پایین است، گزینه های مناسبی برای کاشت ایمپلنت های دندانی نیستند. نتایج ایده آل کاشت ایمپلنت های دندانی زمانی حاصل می شوند که استخوان ها به بلوغ رسیده باشند. بنابراین، بیمارانی که در اواخر نوجوانی یا دهه سوم زندگی خود به سر می برند گزینه هایی ایده آل برای دریافت ایمپلنت های دندانی محسوب می شوند.
• کشیدن سیگار: تحقیقات نشان داده اند که کشیدن سیگار به شکل قابل توجهی می تواند نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی را در دراز مدت کاهش دهد. بنابراین، افراد سیگاری گزینه هایی ایده آل برای جایگزینی دندان های از دست رفته با ایمپلنت های دندانی نیستند.

موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی

اهمیت انتخاب ایمپلنت های دندانی

• نوع ایمپلنت– عامل مهم دیگر، انتخاب ایمپلنت است. پر استفاده ترین نوع ایمپلنت های دندانی اندوسئوس endosseous هستند، به این معنا که تنها در یک سمت استخوان آلوئولار قرار می گیرند. دیگر انواع ایمپلنت های دندانی چندان برای جایگزینی دندان ها استفاده نمی شوند و بیشتر در جراحی های فک بالا استفاده می شوند. دندانپزشک ها سعی می کنند با کیفیت ترین ایمپلنت های اندوسئوس را ارائه دهند که خدمات بالینی آنها مادام العمر باشد.
• طول ایمپلنت های دندانی– در صورتی که ارتفاع و کیفیت استخوان ناکافی باشد، ایمپلنت های اندوسئوس بلندتر همیشه ارجحیت دارند. با این حال، در مواردی که ارتفاع استخوان بسیار کوتاه است یا سینوس به پوسته استخوان بسیار نزدیک است، ایمپلنت های کوتاه می توانند برای نتایج بهتر مورد استفاده قرار بگیرند. دندانپزشک ها بسته به شرایط بیمار، از هر دو نوع ایمپلنت استفاده می کنند.
• پوشش روی ایمپلنت– ایمپلنت هایی که به صورت شیمیایی یا مکانیکی پوشش داده می شوند، نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی را بالا می برند، زیرا احتمال اسئواینتگریشن آنها بالا می رود.

موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی

کمیت و کیفیت استخوان فک

در قسمت هایی که استخوان فشرده به اندازه کافی وجود ندارد، احتمال شکست ایمپلنت های دندانی وجود دارد. بنابراین، در این موارد، ممکن است نیاز باشد دندانپزشک با کمک جراحی پیوند استخوان، تقویت استخوان را انجام دهد. بعلاوه، در مواردی که سینوس ماگزیلا رو به پایین افت کرده باشد، ممکن است فرایند لیفت سینوس لازم باشد.

موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی

فواصل ایمپلنت- ایمپلنت و ایمپلنت- دندان باید با دقت حفظ شوند.

بین ایمپلنت های کنار یکدیگر یا بین ایمپلنت و دندان های دیگر، باید فضای کافی حفظ شود تا بهترین بهبودی محل جراحی صورت گیرد. به صورت ایده آل، باید حداقل 5/1 میلی متر بین ایمپلنت ها یا ریشه دندان های طبیعی فاصله وجود داشته باشد، در حالی که این فاصله بین ایمپلنت های مجاور باید حداقل 3 میلی متر باشد. بعلاوه، باید حداقل 2 میلی متر استخوان محافظ وجود داشته باشد که حداکثر اسئواینتگریشن را تضمین نماید.

کاشت ایمپلنت

تصمیم گیری برای کاشت ایمپلنت به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله موقعیت دندان ها، و نیز وضعیت بهداشت دهان بیمار.

• موقعیت دندان– به طور کلی، در صورتی که دندان فاقد هر گونه مشکلات لثه ای یا پریودنتال اساسی باشد، بارگذاری ایمپلنت می تواند بلافاصله پس از جایگذاری آن انجام شود. بعلاوه، توصیه می شود، بارگذاری ایمپلنت های عقب دهان با تأخیر صورت بگیرد، مخصوصاً در صورتی که مشکلات اساسی دندانی وجود دارد.
• وضعیت بهداشت دهان– بارگذاری ایمپلنت های دندانی، در بیمارانی که از هر گونه مشکلات لثه یا پریودنتال رنج می برند، باید با تأخیر صورت گیرد. قبل از بارگذاری ایمپلنت های دندانی، باید زمان کافی برای بهبود کامل داده شود.