روکش روی ایمپلنت، کلاهک دندانی است که روی بیرونی ترین قسمت ایمپلنت های دندانی قرار می گیرد. در واقع این قطعه جایگزین دندانی می شود که از دست رفته است و خود ایمپلنت جایگزین ریشه دندان می شود. دریافت ایمپلنت دندانی طی فرایند جراحی انجام می شود که ممکن است تکمیل شدن آن چند ماه طول بکشد، اما بهترین جایگزین برای دندان از دست رفته خواهد بود. آخرین مرحله این فرایند، قرار گرفتن روکش روی ایمپلنت است که به دو شکل صورت می گیرد.

انواع روکش ایمپلنت

انواع روکش هایی که دندانپزشک ها برای روی ایمپلنت ها استفاده می کنند عبارتند از:

روکش ایمپلنت دندان

1- روکش هایی که با چسب روی ایمپلنت ثابت می شوند

این نوع روکش با استفاده از سمان دندانپزشکی (نوعی چسب مخصوص دندانپزشکی) به اباتنمت روی ایمپلنت چسبانده می شود. این روش برای چسباندن روکش روی ایمپلنت، بهترین نتایج را از نظر زیبایی خواهند داشت و چسباندن تک دندان، تقریباً یکی از ساده ترین فرایندها است. این فرایند تکنیک نسبتاً ساده ای دارد که به راحتی می تواند تکرار شود. با استفاده از این روش می توان روکش هایی که با مواد متفاوتی ساخته شده اند را روی ایمپلنت ثابت کرد.

روکش ایمپلنت دندان

2- روکش هایی که با پیچ روی ایمپلنت ثابت می شوند

روکش های دندان را می توان با استفاده از یک پیچ که روی سطح زبانی یا اکلوزال آن قرار می گیرد، روی ایمپلنت ثابت کرد. این نوع روکش ها سوراخی دارند که (در سطح زبانی یا اکلوزال) روی لثه ها قرار می گیرد و برای اتصال مستقیم روکش به ایمپلنت، با استفاده از یک پیچ ثابت کننده، مورد استفاده قرار می گیرد. نگهداری از این نوع روکش ها ساده تر است، زیرا دندانپزشک برای تمیز کردن و یا ترمیم آن، با باز کردن پیچ، به سادگی می تواند آن را از دهان خارج کند.

مقایسه روش های اتصال روکش دندان به ایمپلنت

هیچ دندان مصنوعی بهتر از این دو نوع روکش (که با پیچ یا چسب روی ایمپلنت قرار می گیرند) نیست. اما هر یک از روش های اتصال روکش به ایمپلنت مزایا و معایب خاص خود را دارد.

روکش ایمپلنت دندان

روکشی که با پیچ روی ایمپلنت قرار می گیرد نیاز به استفاده از سمان (چسب مخصوص دندانپزشکی) ندارد و برای نگهداری و پاکسازی می توان به راحتی با باز کردن پیچ آنها را از دهان خارج کرد. با این حال، احتمال لب پر شدن حفره دسترسی که برای اتصال روکش یا کلاهک به ایمپلنت استفاده می شود، وجود خواهد داشت. بعلاوه، پیچ می تواند به مرور زمان شل شود و ممکن است نیاز به سفت کردن یا حتی تعویض داشته باشد. مشکل قابل مشاهده بودن حفره یا سوراخ روی دندان را می توان با پر کردن دندان با مواد همرنگ آن بر طرف نمود.

روکش ایمپلنت دندان

روکشی که با چسب روی ایمپلنت تثبیت می شود نیز مشکلات خاص خود را دارد. از یک سمت روکش یا ترمیم روی اباتمنتی قرار می گیرد که خود آن نیز با پیچ درجای خود ثابت شده است. حتی اگر روکش کاملاً سالم باشد، در صورتی که پیچ اباتمنت شل شود، برای تعویض آن، بدون تخریب روکش نمی توان آن را از روی اباتمنت برداشت. در نتیجه باید هزینه دیگری برای ساخت مجدد روکشی پرداخت که هیچ مشکلی نداشته است. از سوی دیگر، نقطه اتصال بین روکش و اباتمنت بهترین محل برای تجمع باکتری است. حین استفاده از چسب دندانپزشکی برای چسباندن روکش به ایمپلنت، اگر چسب اضافی در کنار خط لثه انباشه شود یا زیر آن نفوذ پیدا کند می تواند باعث جذب میکروب و باکتری به خود شود که در نتیجه موجب تحلیل و التهاب لثه و در نهایت، شکست ایمپلنت خواهد شد. علاوه بر همه اینها، نگهداری از این نوع روکش ها دشوارتر خواهد بود زیرا با چسب به طور محکم در جای خود قرار گرفته اند و برداشتن آنها دشوار خواهد بود. با این حال، مانند روکش هایی که با پیچ ثابت می شوند مستعد لب پر شدن نیستند.

چرا ایمپلنت های دندانی بهترین انتخاب است؟

ایمپلنت ها با روش جراحی داخل استخوان فک بیمار قرار می گیرند و مانند ریشه دندان های طبیعی عمل می کنند، که با باز و بسته شدن بایت فرد و اعمال فشار روی آنها، بازسازی این استخوان تحریک می شود. هرچند دندان های مصنوعی دیگری مانند پروتز مصنوعی وجود دارند که می توانند جایگزین دندان های از دست رفته شوند، اما هیچ یک از آنها به اندازه ایمپلنت ها مفید نیستند. ایمپلنت ها تنها از نظر ظاهری و عملکردی جایگزین دندان ها نمی شوند؛ بلکه ابزارهایی هستند که جایگزین ریشه دندان های از دست رفته نیز می شوند در نتیجه به حفظ استخوان فک کمک می کنند. دیگر مزایای آنها عبارتند از:

• مانع جابجایی دندان های طبیعی مجاور فضای خالی به جا مانده از دندان از دست رفته به سمت این فضا می شوند.
• راهکاری دائم هستند که برای همیشه در جای خود باقی می مانند و اگر برای آنها مشکلی ایجاد نشود نیازی به تعویض ندارند.
• تمیز کردن ایمپلنت ها و روکش روی آنها درست مانند دندان های طبیعی است.

دیگر گزینه هایی که برای جایگزینی دندان از دست رفته مورد استفاده قرار می گیرند یک ایراد بزرگ دارند: آنها مانع از دست رفتن (تحلیل) بافت استخوان نمی شوند، اتفاقی که پس از افتادن دندان رخ می دهد. به این معنا که، افرادی در پی استفاده از دیگر جایگزین های ارزان تر مانند پروتزهای مصنوعی (دنچر) هستند، مجبور خواهند بود با تحلیل بافت استخوان مواجه شوند، که تغییر چشمگیری در ظاهر چهره آنها ایجاد خواهد کرد.