گام هایی برای حفظ سلامت دهان و دندان در بیماری خود ایمنی

اگر به یک بیماری خود ایمنی مبتلا شده اید، هرگز اولین چیزی که به ذهن شما خطور می کند سلامت دهان و دندان شما نیست. اما همانطور که بیماری های خود ایمنی بر سلامت کلی شما تأثیر می گذارند، بر سلامت دندان های شما نیز تأثیر می گذارند. در اینجا چهار مرحله وجود دارند که در صورت ابتلا به بیماری خود ایمنی می توانید برای محافظت از دهان خود انجام دهید.

به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

اگر با یک بیماری خود ایمنی زندگی می کنید، دندانپزشک شما بخش مهمی از تیم مراقبت های پزشکی شما است. دندانپزشک و متخصص بهداشت دهان و دندان به شما کمک می کنند تا در موارد زیر به روز باشید:

• تمیز کردن دندان ها. اگر بیماری خود ایمنی دارید، باید برنامه ریزی کنید که بیشتر از برنامه معمول هر شش ماه یک بار به دندانپزشک خود مراجعه کنید. تمیز کردن دندان ها به صورت فصلی ممکن است برای جلوگیری از پوسیدگی و بیماری لثه ضروری باشد.
• معاینه. با معاینات منظم، دندانپزشک شما علائم مشکلات بهداشت دهان و دندان را قبل از جدی تر شدن آنها شناسایی می کند.
• دارو. یک دندانپزشک همچنین می تواند داروهایی را برای کمک به شما در مدیریت برخی از تظاهرات دهانی بیماری های خود ایمنی، مانند زخم ها یا جراحات دهان، تجویز کند.

مطمئن شوید که دندانپزشک و متخصص بهداشت دهان و دندان شما از وضعیت شما آگاه هستند تا بتوانند بهترین گزینه های برنامه ریزی را تعیین کرده و مراقبت بهینه را برای شما فراهم کنند.

یک برنامه منظم خانگی را دنبال کنید.

یک برنامه منظم خانگی را دنبال کنید.

بیماری های خود ایمنی خطر ابتلا به مشکلات سلامت دهان و دندان مانند پوسیدگی دندان و بیماری لثه را افزایش می دهند. پایبندی به عادات خوب و منظم بهداشت دهان و دندان در خانه مهم است.

پلاک را با حداقل دو بار مسواک زدن در روز و حداقل یک بار نخ دندان کشیدن در روز از بین ببرید تا به مبارزه با افزایش خطر مشکلات دندانی کمک کنید.

هنگامی که مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دشوار هستند.

برخی از بیماری های خود ایمنی، عمل مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را دشوار می کنند. چه بیماری شما بر سیستم عصبی مرکزی شما مانند ام اس تأثیر بگذارد و چه مانند آرتریت روماتوئید بر مفاصل شما تأثیر بگذارد، می تواند حرکت را چالش برانگیزتر کند. اختلال مفصل فکی  گیجگاهی (TMJ) که می تواند نشانه برخی از بیماری های خود ایمنی باشد، بر فک شما تأثیر می گذارد و می تواند باعث شود باز کردن دهان دشوارتر شود.

اگر علائم شما باعث دشوار شدن مسواک زدن می شوند، حتماً این مسائل را با دندانپزشک و پزشک خود در میان بگذارید. تیم مراقبت های بهداشتی شما ممکن است درمان هایی مانند مسکن ها، داروهای ضد التهاب، اسپلینت های دهانی، محافظ های دهان یا تزریق کورتیکواستروئید را پیشنهاد کند.

با دندانپزشک خود در مورد تکنیک های مسواک زدن و نخ دندان کشیدن که ممکن است متناسب با نیازهای شما باشند، صحبت کنید. در اینجا چند راهکار ساده وجود دارند که می توانند به روتین مراقبت از سلامت دهان و دندان شما در منزل کمک کنند:

• از مسواک برقی استفاده کنید. اکثر مسواک های برقی نسبت به مسواک های استاندارد، دسته های بزرگتر و پهن تری دارند و می توانند برخی از حرکات مسواک زدن را برای شما انجام دهند. اگر بیماری خود ایمنی دارید که بر توانایی شما در استفاده از مسواک تأثیر می گذارد، ممکن است استفاده از مسواک برقی برای شما آسان تر باشد.
• یک دسته پد دار را امتحان کنید. دور مسواک خود فوم بپیچید تا به ایجاد چسبندگی بهتر برای مسواک زدن روزانه کمک کند. اکثر خرده فروشان آنلاین بزرگ، دسته های پد دار مخصوصی را می فروشند که می توانند برای مسواک و نخ دندان استفاده شوند.
• از نخ دندان دسته دار استفاده کنید. برای افرادی که درد مفاصل یا مشکلات مهارتی دارند، نخ دندان کشیدن می تواند چالش های خاصی را ایجاد کند. نخ دندان های دستی در اندازه های مختلفی از نخ دندان های کوچک “بین دندانی” گرفته تا نخ دندان هایی با نوک یکبار مصرف و دسته های بلند که می توانند با پدهای مخصوص پوشانده شوند، موجود هستند.
• یک دستکش وزنه دار بپوشید. یک دستکش وزنه دار می تواند به کاهش لرزش و حرکات یکنواخت دست هنگام مسواک زدن کمک کند.
• هنگام مسواک زدن بنشینید. اگر هنگام مسواک زدن به کمک بیشتری نیاز دارید، یک صندلی داخل دستشویی قرار دهید. نشستن هنگام مسواک زدن این امکان را برای شما فراهم می کند تا برای پشتیبانی و ثبات، آرنج خود را روی پیشخوان قرار دهید.

برای مبارزه با خشکی دهان، آب کافی بنوشید.

خشکی دهان نشانه بسیاری از بیماری های خود ایمنی است. بزاق شما به شستشوی دندان ها و کنترل جمعیت باکتری ها در دهان کمک می کند، بنابراین کمبود آن به این معنا است که شما بیشتر مستعد پوسیدگی دندان و سایر مشکلات بهداشت دهان و دندان هستید. با گذشت زمان، خشکی دهان منجر به بروز مشکلاتی برای دندان ها و لثه های شما می شود. مهم ترین سلاح ها در مبارزه با خشکی دهان عبارتند از:

• هیدراتاسیون. مقدار زیادی آب بنوشید تا بدن شما بتواند بزاق تولید کند.
• تحریک تولید طبیعی بزاق. با جویدن آدامس بدون قند بین وعده های غذایی، بزاق را تحریک کنید.
• جایگزین های بزاق. با استفاده از ژل ها و اسپری های روان کننده برای پوشاندن داخل دهان خشک، بزاق را جایگزین کنید.

اگر خشکی دهان را تجربه می کنید، حتماً علائم خود را با دندانپزشک خود در میان بگذارید.

غذای سالم بخورید، سالم زندگی کنید.

غذای سالم بخورید، سالم زندگی کنید.

رژیم غذایی که با التهاب مبارزه می کند، ممکن است به کاهش پاسخ های التهابی مرتبط با بیماری های خود ایمنی کمک کند. یک رژیم غذایی ضد التهاب معمولاً گوشت های فرآوری شده، چربی اشباع شده، قندهای تصفیه شده، نمک و آرد سفید را محدود می کند و در عین حال شامل مقدار زیادی غلات کامل، سبزیجات برگ سبز دار، انواع توت ها، روغن زیتون، لوبیا، چای سبز، آجیل، ماهی و مرغ است.

یک رژیم غذایی خود ایمنی (AIP) یک رژیم غذایی بسیار محدود کننده است که بر حذف تمام غذاهای التهابی به مدت ۳۰ تا ۹۰ روز تمرکز دارد. سپس غذاها به آرامی و یکی یکی به رژیم غذایی بازگردانده می شوند تا ببینند بدن چگونه واکنش نشان می دهد.

اگر بیماری خود ایمنی دارید، می توانید از راهنمایی یک متخصص تغذیه بهره مند شوید. در کنار رژیم غذایی، باید سایر گزینه های سبک زندگی سالم را که تأثیر مثبتی بر پاسخ ایمنی بدن شما دارند در برنامه خود بگنجانید، مانند کاهش استرس، ترک سیگار، ورزش منظم و خواب کافی.