اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

مفصل فکی گیجگاهی (TMJ) مانند یک لولای کشویی عمل می کند که استخوان فک شما را به جمجمه شما متصل کرده است. شما در هر طرف فک خود یک مفصل دارید. اختلالات مفصل فکی گیجگاهی- نوعی اختلال temporomandibular یا TMD است- که می تواند منجر به بروز درد در مفصل فک شما و در عضلاتی شود که حرکات فک شما را کنترل می کنند.

اغلب تشخیص دلیل اصلی اختلال مفصل فکی گیجگاهی فرد دشوار است. ممکن است علت درد شما ترکیبی از عوامل باشد، مانند ژنتیک، آرتروز، حوادث فک. برخی افرادی که درد فک دارند، بعلاوه احتمال فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر (براکسیسم) وجود دارد، اگرچه برخی افراد از روی عادت این کار را انجام می دهند و هرگز دچار اختلال مفصل فکی گیجگاهی نمی شوند.

در اکثر موارد، درد و ناراحتی همراه با اختلالات مفصل فکی گیجگاهی موقتی است و می تواند با مراقبت های فردی یا درمان های غیر جراحی کاهش پیدل کند. عموماً جراحی آخرین درمان پس از مواجه شدن اقدامات محافظه کارانه با شکست است، اما برخی افرادی که اختلالات مفصل فکی گیجگاهی دارند ممکن است از درمان های جراحی نیز بهره مند شوند.

اختلالات فکی گیجگاهی

علائم و نشانه های اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

علائم و نشانه های این مشکل می توانند شامل موارد زیر باشند:

• درد یا حساس بودن فک
• درد در یک یا هر دو مفصل فکی گیجگاهی
• درد شدید در گوش و اطراف گوش
• دشواری در جویدن یا درد هنگام جویدن
• درد شدید عضلات صورت
• قفل شدگی مفصل، که باعث می شود باز و بسته کردن دهان دشوار باشد.

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی می توانند باعث بوجود آمدن صدای کلیک یا احساس ناخوشایند هنگام باز کردن دهان یا جویدن شوند. اما اگر هیچ دردی وجود نداشته باشد یا در حرکات فک شما محدودیتی ایجاد نشده باشد، احتمالاً برای اختلال مفصل فکی گیجگاهی خود هیچ درمانی نیاز نخواهید داشت.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر درد مداوم یا احساس ناخوشایند در فک خود داشتید، یا اگر نمی توانید فک خود را به طور کامل باز و بسته کنید، در پی درمان پزشکی باشید. پزشک، دندانپزشک، یا متخصص مفاصل فکی گیجگاهی می توانند راجع به دلایل احتمالی و درمان ها برای مشکل شما صحبت کند.

علل بروز اختلالات مفاصل فکی گیجگاهی

مفصل فکی گیجگاهی یک عمل لولا مانند را با با یک حرکت لغزیدن ترکیب می کند. بخش هایی از استخوان ها که بت مفاصل برخورد دارند، با غضروف پوشانده شده اند و با یک دیسک کوچک جذب کننده شوک جدا می شوند، که معمولاً حرکات را روان نگه می دارد.

اختلالات دردناک مفصل فکی گیجگاهی می توانند اتفاق بیفتند اگر:

• دیسک ساییده شود، یا از محل درست خود خارج شود.
• غضورف مفصل در نتیجه آرتروز آسیب دیده باشد.
• مفصل با یک مشت یا ضربه های دیگر آسیب ببیند.

با این حال، در برخی موارد، علت اختلالات مفصل فکی گیجگاهی مشخص نیست.

اختلالات فکی گیجگاهی

عوامل خطر اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

عواملی که منجر به بالا رفتن خطر گسترش اختلالات مفصل فکی گیجگاهی می شوند عبارتند از:

• انواع مختلف آرتروزها، مانند آرتریت روماتوئید و استئو آرتریت
• آسیب به فک
• دندان قروچه یا فشردن و ساییدن طولانی مدت (یا مزمن) دندان ها روی یکدیگر.
• برخی بیماری های خاص بافت همبند که منجر به بروز مشکلاتی می شوند که ممکن است مفاصل فکی گیجگاهی را تحت تأثیر قرار دهند.

تشخیص اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

پزشک یا دندانپزشک شما با شما در مورد علائم و نشانه های شما صحبت خواهند کرد و فک شما را معاینه خواهند کرد. احتمالاً آنها پس از آن این کارها را انجام خواهند داد:

• گوش دادن و لمس کردن فک شما هنگامی که دهان خود را باز و بسته می کنید.
• مشاهده دامنه حرکات فک شما.
• فشار دادن قسمت های اطراف فک ها برای شناسایی محل های درد و ناراحتی.

اگر پزشک یا دندانپزشک شما به یک مشکل مشکوک شود، شما نیاز خواهید داشت کارهای زیر را انجام دهید:

• گرفتن تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس برای بررسی دندان ها و فک های شما.
• سی تی اسکن برای ارائه تصاویر کامل از استخوان های دخیل در مفاصل.
• ام آر آی برای مشخص نمودن مشکلات مربوط به دیسک های مفاصل یا بافت های اطراف.

گاهی اوقات برای تشخیص اختلالات مفصل فکی گیجگاهی از آرتروسکوپی مفاصل فکی گیجگاهی استفاده می شود. در طول آرتروسکوپی مفصل فکی گیجگاهی، پزشک شما لوله باریک و کوچکی (کانولا) داخل فضای مفصل قرار می دهد، سپس یک دوربین کوچک (آرتروسکوپ) برای مشاهده منطقه کار گذاشته می شود که به تشخیص کمک می کند.

درمان های اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

در برخی موارد، علائم و نشانه های مفصل فکی گیجگاهی می توانند بدون هیچ درمانی از بین بروند. اگر علائم شما ادامه داشتند، ممکن است پزشک شما گزینه های درمانی مختلفی را پیشنهاد دهد، که در یک زمان اغلب بیشتر از یک گزینه هستند که باید انجام شوند.

داروها

در کنار دیگر درمان های غیر جراحی، این گزینه های درمانی می توانند به تسکین درد همراه با اختلالات مفصل فکی گیجگاهی کمک کنند:

• مسکن ها و ضد التهاب ها. اگر داروهای مسکن OTC برای تسکین درد مفاصل فکی گیجگاهی کافی نیستند، پزشک یا دندانپزشک شما ممکن است مسکن قوی تری برای مدت زمان کوتاهی برای شما تجویز کند، از جمله ایبوپروفن تجویزی.
• ضد افسردگی های سه حلقه ای. این داروها، مانند آمی تریپتیلین، بیشتر برای درمان افسردگی استفاده می شوند، اما در دوزهای پایین تر، گاهی اوقات آنها برای تسکین درد، کنترل براکسیسم، و بی خوابی استفاده می شوند.
• شل کننده های عضلات. این نوع داروها گاهی اوقات برای چند روز یا چند هفته استفاده می شوند تا به کاهش دردی کمک کنند که در نتیجه اختلالات مفصل فکی گیجگاهی یا اسپاسم عضلانی بوجود آمده است.